Breaking Dawn

Jasper streek teder haar tranen die weer opkwamen weg en beet even op zijn onderlip "Jeetje Alice, waarom zeg jij in godsnaam sorry?" vroeg hij met een lichte frons in zijn voorhoofd. Hij hield haar een klein beetje op afstand zodat hij haar hele houding kon zien en vond dat hij het wel behoorlijk had verkloot vandaag. Hij hield echter nog wel beide handen vast en was ook absoluut niet van plan die los te laten, haar pijn was weg maar haar verdriet dubbel zo aanwezig en dat makte dat hij zich nog depressiever ging voelen dan dattie al deed. Hij wist verder ook helemaal niets meer te zeggen hij wilde eerst wel eens weten waarom zij sorry zei voor hij ging proberen haar te kalmeren wat op dit moment een onmogelijke taak leek.

Edward glimlachte liefjes toen Bella wakker werd "ja we zijn er bijna. we gaan zo landen" zei hij zacht. Hij kuste der liefdevol op der voorhoofd en grinnikte toen "Je slaapt zittend nog grappiger dan liggend" zei hij toen plagend.

Alec trok een wenkbrauw op "pardon?"vroeg hij beleefd toen Jane zei dat hij bang was "best ik kom wel mee"zei hij toen toegefelijk. Met Jane alleen of met1 persoon erbij het maakte geen reet uit.

Emmett lachte "ach zo kan je het ook zien." zei hij lachend "en oh ja..ik was gevangen heah.."zei hij ineens bedachtzaam..hij zweeg even en kreeg toen een ondeugende grijns.

Alice's knieën waren beginnen te knikken waardoor ze nog maar met moeite overeind bleef staan. Ze had grote moeite om Jasper's vraag te beantwoorden doordat ze weer met kleine schokken ademhaalde, waardoor ze af en toe zelfs midden in een woord opnieuw ademhaalde. "Om-dat ik weg-ging en ik weet dat jij dan ach-ter m-mij aan k-omt, en ik jou daar p-ijn mee d-oe. Ik wil je ech-t g-een p-pijn doen..." zei ze toen half stoterend, tussen elk woord (en de streepjes) door telkens opnieuw adem halend.

Jasper haalde diep adem en keek haar lang zwijgend aan hij wist absoluut niet wat hij moest zeggen maar er moest toch IETS gezegt worden door hem waardoor zij zich misschien beter zou voelen. Hij had op het moment geen idee hoe hij had klaar ging spelen maar hij moest toch wat doen "Probeer eerst eens te kalmeren jij, je hyperventileerd" hij ging tegen een boom aan staan en liet haar tegen hem aan leunen zodat ze niet zelf op haar hele gewicht hoefde te leunen aangezien hij wel door had dat haar knieën aan het knikken waren."hij streek weer teder langs der gezicht. "Lieverd" zei hij sussend. Zij mocht zichzelf nergens de shculd van geven, en al helemaal niet van iets wat zijn schuld was.

Bella porfe hem lachend."grapjas."Zei ze toent egen hem, ze legde zich weerr dicht tegen hem aaan en sloot toen emt ene zcht haar ogen


Rosalie zuchte toen Emmett haar vraag niet beantwoordde en er maar geoon ove rhene begont e keltsen. "je bent gevange ja."Zei ze rustigietwat palgent


Jane gooide de deur van aro's kamer open, aangezien hij de moosit evan hen alle had, en als enige een bed had, voor een bepaalt doel.....leek die kamer het meest gescikt.

Alice probeerde Jasper's woorden op te volgen en te kalmeren. Ze probeerde wat dieper adem te halen, maar het ging hakkelend. Toch slaagde ze er op een gegeven moment in om weer normaal adem te kunnen halen -zo ongeveer. Ze had soms nog wel wat haperingen in haar ademhaling, maar het ging verderrest wel weer oké. Ze had haar ogen gesloten en haar hoofd tegen Jasper's borst neer gelegd, gezien ze gewoonweg niet hoger kwam dan zijn borst. "Sorry..." ditmaal kwam het er wat beter uit, met niet zulke heftige gevolgen. Ze begon íétsjes moeilijker te ademen en er gleden weer een paar traantjes over haar wangen, maar ze kon zichzelf in de hand houden.

Edward grinnikte vrolijk "blijf je wel wakker nu?" vroeg hij grijnzend. Ze zag er nog steeds erg moe maar dat was waarschijnlijk omdat ze net wakker was "misschien is het verstandig om ff je haar weer een beetje in de plooi te krijgen" zei hij lachend. Doordat ze tegen hem aan had gezeten en had liggen draaien en doen stond haar haar nu zo ongeveer recht overeind.

Alec was nog nooit in de kamer van Aro geweest, de rede was heel simpel daar mochten zij nooit komen. Hij keek daarom ook verbijsterd rond en al helemaal verbijsterd toen hij het bed zag. Hij volgde Aro en Jane en sloot de deur achter zich.

Aro zweefde vrolijk en hyper entiousiast en plofte droogjes op het bed. Het bed...tjsa, het lag heerlijk en het was geschikt voor bepaalde dingen, daarom had hij het eigenlijk aangeschaft, op aandringen van Jane dan. Als Caius en Marcus dit wisten xD

Emmett zuchte even diep "ach ach dan heb ik een probleem heah..als je gevangen mag je alles met me doen wat je wil...oh jee" zei hij alsof hij het een enorm probleem vond dat zij alles met hem mocht doen wat ze wilde.

Jasper streek nog steeds troostend langs haar gezicht en keek haar weer lang aan "Gaat het weer?"vroeghij met een bezorgde blik. Hij durfde haar op dit moment geen kus te geven bang dat ze of weer zou stressen of haar hoofd weg zou draaien.

Bella haalde een speigeltje uit ahar zak en fatsoeneerde haar haar."is eht nog heel ver?V"roeg ze toen rusitg.


Jane deed haar mantel af, zodat haar keldin zichtbaar werd ze ging naast Aro zitten en kuste hem zacht en teder op de lippen, vanuit haar oogghoeken keek ze naar alec."ij druft denk niet."flusiterde ze tegen aro

Rosalie vroeg zich af waarom hij de vraga otnweken had en niet echt meer antoworde. "Hmm, misschien moet ik je da maar mijn slaaf maken."Zei ze rustig. ze keek hem aan

Alice haalde diep en hakkelend adem, en knikte toen rustig. Ze beet lichtjes op haar lip om de tranen in te houden, en knikte toen nog eens, waarna ze zich weer tegen Jasper aan drukte. Ze voelde zich veel beter, vooral omdat Jasper er nu was, hoewel hij er voor dit gedoe ook was geweest. "Sorry..." ze voelde zich gewoon gedwongen om het telkens weer te zeggen.

Jasper zuchte "Oke Alice, genoeg sorry gezegt" zei hij kalm "Jij hoeft je helemaal nergens voor te verontschuldigen" hij was zelf al half vergeten hoe dit ales eigenlijk begon. Zijn grootste zorg op dit moment was ervoor zorgen dat Alice zich weer beter voelde. "Ik hb je nog nooit zo gezien" zei hij vertwijfeld "Het is niet prettig om dit te voelen Alice echt niet ik wil niet dat jij je zo voelt.."mompelde hij naar de grond kijkend "en ik vind het al helemaal klote als je je zo voelt door myn toedoen"

Emmett grinnikte "oeh dat klinkt verleidelijk" zei hij lachend, Toen keek hij ineens bloed serieus ene gezicht dat hij zeer weinig had "Sorry dat k je vorige vraag niet heb beantwoord Rose..."mompelde hij. Van happy Emmett was hij veranderd in de serieuze Emmett die het niet prettig vond om over dingen te praten waar zij beiden depressief van werden.

Aro grinnikte "Ik denk het wle, hij kom zo wel los" fluisterde hij en toen kuste hij haar zelf ook wat dwingender dan dat Jane bij hem had gedaan. Zijn mantel ging ook al snel uit en lag op die van jane.

Alec twijfelde en besloot eerst maar eens te kijken hoe die twee deden, misschien zou hij er zelfs nog wel zin in krijgen als ij hen bezig zou zien.\

Edward zweeg en er werd vrijwel direct omgeroepen dat ze hun gordels vast moesten maken omdat ze gingen landen.Hij grijnsde "ja" zei hij als antwoord op bella's vraag. Hij maakte droogjes zijn gordel vast, waarom zou hij dat eigenlijk doen hijs vampier maarjha de schijnt ophouden voor zijn mede-passagiers natuurlijk...xD

Alice luisterde naar wat Jasper te vertellen had, en kromp even ineen toen ze hoorde dat het niet fijn voor hem was. Ze kon er niets aan doen dat er een kleine 'sorry' uit floepte toen, maar luisterde gewoon verder zonder hem verder nog te onderbreken. "Ik..." ik wat? Ze wist niet eens wat ze moest zeggen toen Jasper uitgepraat was, maar toch moest ze wat zeggen. "Ik wilde ook niet dat je het zou voelen Jazz... daarom wilde ik weg gaan..." zei ze toen, in een poging om rustig te blijven.

"het is niet erg, ik weet dat het een moeilijk onderwerp voor je is Emm.Zëi ze toen gemeend. "maar ik wil er gewoon een keer oer praten, sorry."Xei ze toen tegen em, en ze ksute hem zachtjes op zijn voorhofod. Ze zuchte toen hij zo keek."Sorry."Zei ze weer, ze wlde hem neit verdrieitg maken of iets.

Jane knikte en liet Aro zijn gang gaan, ze had er echt zin in, met haar voet kroop ze langs aro's been omhoog naar een bepaalt lekje van hem. Ze begon eht met haar voet te strelen

Jasper keek cynisch "Lieverd...als jou gevoel ineens verdwijnd weet ik dat je niet wil dat ik voel hoe jij je voelt en dan ga ik juist achter je aan" begon hij langzaam. Hij had wel degelijk gemerkt dat ze in elkaar kromp toen hij zei dat het alles behalve prettig voor hem was. Er gleed een flauwe grijns over z'n gezicht "zoals jij bent afgestemd met je visioenen op my en de andere heb ik mijn gave afgestemd op jou. Maargoed, Waar kwam in godsnaam die pijn vandaan?"vroeg hij de grijns gleed weer van z'n gezicht en er kwam een sombere uitdrukking voor in de plaats.

Emmett glimlachte flauw "geef niet...maar nu we het er toch over hebben kunnen we er beter over doorgaan toch" zei hij langzaam en vertwijfeld. Hij wist ook dat Rosalie het er heel graag over wilde hebben. dat ze heel graag wilde weten hoe hij over dat soort dingen dacht.

Aro grinnikte geamuseerd "je bent wel in the mood vandaag is het niet lieveling?"vroeg hij blij. Hij keek even om Jane heen naar Alec maar negeerde hem verder wel.

Alice hield Jasper stevig vast en was alles behalve van plan om hem snel los te laten. Ze hield hem misschien íétjes te stevig vast, maar als Jasper dat vond moest hij het maar zeggen of er wat aan doen -gezien hij toch sterker dan haar was. Ze had haar ogen weer dicht geknepen en probeerde antwoord op Jasper's vraag te geven zonder dat ze weer in paniek raakte. Ze begon iets zwaarderder te ademen, maar ze kon zich inhouden. "Het idee dat ik jou pijn deed, het gevoel dat ik jou pijn deed..." fluisterde ze toen zacht als antwoord terwijl er weer langzaam een paar traantjes begonnen te lopen. Ze wilde hem niet pijn doen.

Jasper streek de volgende tranen weer rustig en teder weg hij merkte niet eens dat ze hem wel erg stevig vast had, hij was te druk met iets anders bezig "Daar hoef je je geen zorgen over te maken. Het feit dat jij pijn heb, om wat voor reden dan ook ... dat is het ergste wat iemand kan voelen, wat ik kan voelen" zei hij "en ik wil het ook nooit meer meemaken" hij haalde diep adem "je bent alles voor me en je hebt geen idee hoe zeer het aan me trekt als ik iets doe wat jou van streek maak juist als ik dat doe"

Alice begon weer harder te huilen en te snikken toen Jasper haar vertelde dat het hem nogmeer pijn deed als zij dergelijke emotie had. Ze kon er gewoon niets aan doen dat een gigantisch schuldgevoel haar overspoelde, en ze liet het schuldgevoel waar hij was, probeerde hem niet weg te werken omdat ze wist dat daaronder weer een laagje pijn zat die ze Jasper niet wilde laten voelen.

Jasper sloeg zichzelf voor zijn kop "hier dit bedoel ik nou" mompelde hij boos tegen zichzelf. Hij voelde haar schuldgevoel en die kon hj nou net wel wegnemen dankzij zijn gave. "Serieus Alice, hou please op" zei hij met weer pijn in zijn stem, als zij kon voelen hoe hij zich nu voelde, haar schuldgevoekl verdriet en pijn gemixt met de zijne ><

Alice begon lichtjes te trillen over haar hele lichaam, en verslapte haar greep op Jasper. Haar knieën sloegen hun slag en overwonnen. Ze knikte waarzoor Alice door haar knieën zakte en op de grond terecht kwam. Ze begon weer harder te huilen en sloeg haar armen om Jasper's benen heen om zich tenminste nog een héél klein beetje overeind te houden. "Sorry, echt waar, sorry... ik kan er echt niets aan doen..." langzaamaan begon ze weer hysterisch te worden, en ze vroeg zich af of het zin had om nu weg te rennen zodat hij haar niet zou voelen.

Jasper begon nu boos te worden "verdomme Alice" zei hij zuchtend, Hij was niet boos op haar, maar op zichzelf. hij hield haar overeind en drukte haar tegen zich aan. Waarom ging dit nou zo kut? het was weer lekker gecompliceerd allemaal. "je bent echt hopeloos" verzuchte hij flauw glimlachtend. Zonder er verder bij na te denken kuste hij haar op der lippen en legde al zijn liefde in die kus. Hopend dat ze zou kalmeren.

Alice kromp ineen toen Jasper begon te vloeken op haar naam. Hij was duidelijk boos en als haar lichaam niet zo had getrild, was ze weg gerend om hem haar emoties te sparen. Ze wilde hem geen pijn doen, maar dat deed ze toch omdat zij pijn had omdat ze hem pijn deed... het was weer eens lekker gecompliseerd maar ze kon er echt niets aan doen. Jasper trok haar overeind en tegen hem aan. Toen hij haar begon te kussen legde ze haar armen slapjes om zijn nek heen. Ze was op dit moment zelfs nog slapper dan een mens, en dat wilde heel wat zeggen. Ze kuste hem terug, maar het was niet veel soeps. Terwijl ze bezig waren met zoenen, probeerde ze zich er meer op te consentreren en ging ze er ook wat meer op in waardoor ze probeerde haar gevoel te vergeten. Ze vlocht haar vingers door Jasper's haar en bleef hem zoenen terwijl langzaamaan de laatste slechte emoties weg seipelde.

Jasper bleef haar teder door zoenen, tot hij voelde dat zij zich wat meer in de kus verdiepte en haar negatieve gevoelens weg sijpelden. Hij verdiepte zelf de zoen wat meer en drukte haar liefdevol tegen zich aan. Hier had hij op gehoopt dat ze al die klote gevoelens zou vergeten al was het maar voor even. Hij hield haar echter nog wel overeind, als hij haar los zou laten zou ze misschien nog wel omvallen xD

Alice's handen trilde nog een beetje, en haar knieën wilde nog steeds een beetje knikken, maar verder was ze helemaal gekalmeerd. Toen Jasper de kus afbrak om haar liefdevol tegen zich aan te drukken, ging ze voor zover dat mogelijk was met haar knikkende knieën, op haar tenen staan en gaf ze Jasper weer een kus waarna ze haar armen om zijn middel sloeg en haar hoofd tegen zijn borst legde. Ze voelde zich verplicht om 'sorry' te zeggen, maar was ditmaal zo verstandig dat niet te doen. Ze was nu net rustig en wilde Jasper niet nogeens pijn doen. Ze had haar ogen dicht gedaan en stond nu een soort van ontspannen tegen Jasper aan. "Dankje..." besloot ze te zeggen in plaats van 'sorry'.

Jasper glimlachte nu enigszins tevreden en streek met z'n hand langs haar wang. Hij vond het prima zoals ze nu stonden, de spanningen tussen hen waren eindelijk na wat eeuwen leek weg, en het voelde weer vertrouwd maar hij wist dat het nog niet voorbij was. Jasper besloot er echter neit zelf over te beginnen dan zou zij weer beginnen te stressen en hij zou alles voelen en op dit moment was hij er net vanaf en wilde het zo lang mogelijk uitstellen weer hetzelfde te voelen. "ik hou van je Alice" mompelde hij zacht. Hij drukte zijn lippen op der voorhoofd en sloot zijn ogen terwijl hij zijn wang op der kop plaatse en zo nog steeds tegen de boom aan geleund bleef staan.

Alice bleef zo staan en zorgde er vooral voor dat ze diep in bleef ademen zodat ze niet weer in paniek kon raken. Het enige wat ze nu op dit moment rook was de geur van Jasper en dat hielp heel erg. "Ik hou ook van jou, en ik wil je echt geen pijn doen." zei ze rustig, waarna ze weer op haar tenen ging staan en hem een tedere kus op zijn mond gaf.

Jasper had nog steeds zijn ogen gesloten "weet ik.." zei hij zacht "ik wil jou ook geen pijn doen. Dat had ik mezelf beloofd, jou nooit pijn doen. Kgeloof dat ik die belofte behoorlijk heb verbroken vandaag" verzuchte hij zichzelf beschuldigend van allerlei dingen. Hij opende langzaam zijn ogen en keek haar weer recht aan.

Alice schudde eigenwijs haar hoofd en gaf Jasper nog en kus. "Da's helemaal niet waar, ik heb mijzelf pijn gedaan en niemand anders heeft dat gedaan. En door mijzelf pijn te doen heb ik jou ook weer pijn gedaan, dus wee je de schuld op je neemt." zei ze tegen hem, en ze keek hem streng aan waarna ze hem nog een kus gaf en haar hoofd tegen hem aan legde. "Zullen we terug gaan?"