Breaking Dawn

Erg goed, gelukig, we zitten te overwegen om aan welpjes te beginnen."Zei hij rustig

Rosalie lachte en stond op, ze ging hem achterna, en ving hem soort van door op ze rug te sprignen waarbij een apar glazen digne om vielen, maar ze sleog er geen acht op.

Jane rolde met haar ogen,ze hiled het maar al te goed met Aro uit als ze alleen was met Aro,ze zuchte en vervelede zich weer, ze keek eve richting aro. Ze keek alec aan.,"zullen we wat gaan doen emt hem valt momenteel gene lol te beleven."

Tijdens het zoenen probeerde Alice haar handen los te maken, maar Jasper hield ze nog steeds even stevig als ervoor vast. Alice trok even een pruillip toen Jasper ophield met zoenen, en begon weer een soort van te spartelen toen hij weigerde nog meer kusjes te geven. "Waah Jaz, niet eerlijk." herhaalde ze, waarna ze haar hoofd weer tegen hem aan legde en zich overgaf. Zij kon net zo goed heel gemeen doen door geen kusjes meer te geven.

Jasper lachte "wat is er?" vroeg hij pesterig. HIj keek haar een beetje verontwaardigd aan alsof hij nie doorhad dat ze het niet leuk vond dat hij was gestopt met zoenen. Hij voelde het echter wel maar daar lette hij niet eens op. Hij grinnikte toen ze weer begon te spartelen iets wat totaal geen nut had.

Seth keek verbaasd "serieus? geweldig!" zei hij blij! Hij was ook serieus heel blij voor Sam dat het goed ging met emily en tussen hen. maar hoe kon het ook anders, hij was met haar ingeprent en ze waren zo geweldig samen.

Emmett lachte en lette ook niet op de dingen die omvielen, sterker nog , hij deed net of hij niet eens door had dat Rosalie om zijn rug zat en plofte droog op de bank waardoor hij echter wel uitkeek voor haar maar toch ook weer niet zo heelerg waardoor hij haar maar half plette.

xJane rolde met haar ogen,ze hiled het maar al te goed met Aro uit als ze alleen was met Aro,ze zuchte en vervelede zich weer, ze keek eve richting aro. Ze keek alec aan.,"zullen we wat gaan doen emt hem valt momenteel gene lol te beleven."



SAam knikte meteen.Ëcht,"glimlachte hij, ij zuchten eventjes, en keekseth aan."hoe zit eht met jou eigluk?Voreg hij toen


Rosalie schoot in de lach en beet hem zachtjes in de halst eriwjl ze ook ene likje gaf."lkiekeboe."Zei ze droogjes

Alice zei niets op Jasper's geplaag. Ze bleef gewoon slap, ontspannen onder Jasper liggen, zelfs zo ontspannen dat Jasper zeker een centimeter dichter op haar kwam liggen omdat ze haar spieren nu niet meer aanspande om ervoor te zorgen dat Jasper kon blijven liggen. Haar benen gleden om Jasper weg tot ze stil en plat op het bed lagen. Ze had haar gezicht weggedraaid van Jasper zodat hij toch wel wat meer moeite moest doen, wilde hij haar op haar mond kussen -al had ze niet het gevoel dat hij dat van plan was. Ze snoof even, en sloot toen haar ogen. Ze voelde Jasper's lichaamsgewicht nu op haar drukken, maar ze deed er niets aan.

Jasper keek zielig "pf en dan tegen my zeggen dat ik niet eerlijk ben heb je al eens gezien hoe oneerlijk jij wel eeens ben zoals nu bijvoorbeeld." hij wist precies hoe hij haar moest pakken en rolde van haar af, hij liet haar ook meteen helemaal los. en ging tegen de muur aan zitten met zijn rug.

Seth keek meteen op zijn hoede "hoe bedoel je?"vroeg hij aan Sam die ineens veel inteesse in hem toonde, naja hij had altijd wel intresse in hem getoond, op een bepaalde manier, zoals baas hulpje manier, aangezien hij wel de leider van hun roedel was. maargoed.

Emmett deed alsof hij schrok maar slaagde er niet in zijn gezicht in de plooi te houden en schoot in de lach "ah bah weer verloren" gromde hij zielig. Hij schudde haar van zich af en ging languit op de bank liggen om vervolgens haar weer bij zich te trekken.

Alice voelde een somberheid over haar heen spoelen toen Jasper zo deed, en ging overeind zitten toen hij van haar af rolde en haar los liet. Ze trok één been op en sloeg haar armen eromheen waarna ze haar kin erop liet rusten en voor zich uit staarde. Vervolgens stond ze -zonder nog steeds iets te zeggen- op en liep ze haar kamer uit. Als Jasper het zo kon spelen, kon zij dat ook, hoewel Jasper het voordeel had om te weten hoe ze zich voelde. Ditmaal zou hij niet weten dat ze niet boos was of iets dergelijks, waarom ze weg liep. Haar somberheid was echt, dus hij zou er niet doorheen kunnen zien.

Sam kek hem aan. "Zo als ik het zeg heb jij al dame sop het oog?Vroeg hij toen plagent


Rosalie lag boven op hem, ze zat met haar plekje op de zijne ze had zin hem te plagen dus begon haar odnelrijf rustig te bewegen tegen zijn onderlijf

Jasper keek nogal verbaasd toen ze ineens weg liep, normaal bleef ze wel zitten maar dit keer liep ze gwn van hem weg. Hij stond vrijwel direct op en liep achter haar aan. "Waar gaa jij nou weer heen?" vroeg hij met een diepe frons in zijn voorhoofd. Hij ging voor haar staan en keek der aan met een licht bezorgde blik in zijn ogen. Hij kon dan wel voelen wat zij voelde maar somberheid kon hij niet altijd laten verdwijnen.

Emmett kuchte even toen ze begon te bewegen en tilde haar moeiteloos op "grapjas" grinnikte hij. Hij rolde om en nu lag zij onder "Nu heb ik jou gelijkspel" zei hij vrolijk.

Alec knikte kort "heidi zoeken." zei hij droogjes. Hij zuchte diep en streek even door zijn haar. "de verveling is echt vreselijk. Dat is het enige wat ik klote vind aan het leven als vampier. Je verveelt je onwijs snel" gromde hij.

Seth werd lichtelijk rood "nee niet echt ik zoek er ook niet naar. Hoesow?" vroeg hij behoedzaam. Wilde Sam graag dat hij ook ingeprent werd met een meisje ofzow?

LAchend legde rosalie haar armen rond zijn hals, en keek ze hem aan. ZE sloeg 1 een om hem heen, ze keek hem zwoel in de ogen, evetnejs was ze stil, ze voelde zich weer intens gelukig."ik hou van je Emm."zei ze opeens, ze had het al een tijd niet meer tegen hem egzged, door alle spanningen die er wareng eweest ook mede dankzij bella, was rosalie zelfs een bitch tegen emmett afetoe geweest en toch was hij zo leif en goed voor haar gebleven..

"Opzich als je iemand ehtb om je te vermaken is dat neit erg, maar dna meot je wel eiamnd daarvoor hebben.vËruzhcte ze.

Sam lacht.e oi kan me voorstellen dat je daar osms beheofte aan hebt.Zei hij gemeend

Alice kon zien dat Jasper haar volgde, nog voordat hij het deed. Ze had haar pas willen versnellen tot vampiers snelheid, maar toen stond Jasper al voor haar. Ze hield haar blik op de grond gericht zodat ze de blik in zijn ogen niet zag. In haar visioen had ze die al gezien, en ze hoefde hem niet nog eens te zien. Ze stapte gewoon simpelweg om hem heen, en liep toen op vampiers snelheid weg.

Jasper keek verbijsterd "Alice!" hij schoot haar achterna en stond in no-time weer voor der neus en dit keer hield hij haar vast zodat ze niet weer weg kon lopen. Helaas moest hij om haar gezichtsuitdrukking te zien , een arm los laten. hij legde zijn hand onder haar kin en tilde der gezicht op, Hij keek in der ogen en zijn blik werd zo mogelijk nog zorgelijker "wat is er nou ineens?" vroeg hij Zacht.

Emmett keek der glimlachend aan "ik ook van jou dat weetje" zei hij zachtjes. HIj kuste der lichtjes op der lippen "tis duidelijk dat je bent afgekoeld sinds eh...6 uur ofzo." vanaf het begin van de bruiloft van Edward en Bella was Rosalie erg vrolijk geweest en had ze zich niet meer als bitch gedragen.

Seth keek even walgend "op het moment nog evne niet dankje" zei hij met zijn ogen rollend "ik hoef al dat gezeur en gezeik nog niet hoor" vervolgde hij serieus.

Alec grinnikte "tjsa maar dan moet je wel iemand hebben die je vermaakt niet" zei hij tegen Jane. Hij rekte zich uit en zuchte diep "ach je moet je er maar weer doorheen slaan, weer een nacht zonder iets te hebben beleefd"gromde hij.

"sorry dat ik de afgelopen tidj tgene jou ook een bitch was, ik had daar geen rede toe, je was juit lief en goed voor me, altijd."Zei ze."hoe erg ik ook tegen je was afetoe, daar ben ik je dankbaar voor."Zei ze gemeend en ze ksute hem weer. "Waarom deed je dat?"Vroe gze toen. Ëen andr had me al lang verlaten.Zë was blij dat hij bij der was gebleven.


"ik ga zo maar eens aro alleemn proberen te krijgne, zin om mee te doen?V"roeg ze toen rusitg met een veel ebtekdnede blik

Alec keek der even lang en droog aan en haalde toen zijn schouders op "het is echt alleen maar tegen de verveling" zei hij rustig "maar goed ik help je wel Aro weg te krijgen van de rest"

Emmett streek teder over der gezcith "geeft niet schatje, ik weet dat je het erg moeilijk vond en nog vind om Bella te accepteren" zei ij rustig "en iik ben bij je gebleven omdat ik van je hou hoe je ook doet" zei hij gemeend.

Alice draaide haar kin van Jasper's hand af zodat ze hem niet aan hoefde te kijken, en bleef naar de grond kijken terwijl hij haar aan één arm vast had. Ze wilde wel weg, maar ze wist dat Jasper haar toch wel weer zou inhalen -zo snel was hij wel- en zou tegenhouden -zo sterk was hij wel. "Er is niets..." ze sprak zacht, nog zachter dan Jasper.

"Aro!"Riep ze, ze liep naar de rest toe en keek aro emt een veel ebtkenede blik saan die hij avst wel gauw genoeg snapte. "ga je even mee?V"Roeg ze poeslief.



Rosalie ksute hem nogmaals op de mond, vol passie en liefde, ze had har goeng esloten en genoot echt van hem."ik hzo ontzettnet veel vna je emm, ik ben zo blij met alles,"Zei ze gemeend ze zoende hem weer, ze zuchten evnetjes gelukzalig, en ze streelde zijn rug."en nu?"

Jasper zuchte ongeduldig ging toen ineens opzij "als je wil zeggen wat er is hoor ik het wel" hij begon zich nu ook klote te voelen ten eerste omdat ze hem niet aan wilde kijken, ten tweede omdat ze duidelijik somber was en ten derde omdat ze van hem wegliep elke keer of weg wilde lopen. Hij liep terug naar de kamer van Alice en ging op het bed liggen en staarde naar het zeer intressante plafond.

Aro keek om toen hij Jane's stem hoorde en liet caius tegen een muur lullen "Jane Alec!" zei hij verrukt alsof hij hen al tijden niet had gezien hij zag ook de blik van Jane en keek even om naar Marcus en Caius "tjsa ik weet het niet mijn broers en ik moeten het een en ander bespreken liefje"zei hij nog steeds met dezlefde blijheid.

Alec trok een wenkbrauw op "Caius en Marcus kunnen heus wel even zonder u meester daar ben ik zeker van. Ze hebben jaren zonder u geleefd voor ze werden zoals ze zijn dus een paar uurtjes zonder komen ze ook wel door."

Toen Jasper Alice los had gelaten en weg was gegaan, begon Alice's ademhaling minder normaal te lopen dan normaal. Ze deed Jasper verdriet, en dat merkte ze duidelijk. Alice's somberheid werd nu overspoeld door een grote hoeveelheid pijn, en ze rende het huis uit. Ze wilde niet dat Jasper dit voelde, en daarom most ze verweg zijn, omdat ze wist dat hij haar van een grote afstand kon voelen.

Jane keek Aro aan, en ging op haar tenen staan, het was geen geheime voor de groep dat ze veel afectie voor hem had, ze dutke haar lippen op de zijnen. en flusiterde."er staan je leukere dinge te wachte

off
jeetje, Jane/Aro xD Hoe fout wl je het eigenlijk hebben nu ik er bij nadenkt.

Jasper voelde hoe alice haar gevoel langzaam bij hem afnam en voelde zelf dat hij achter haar aan moest gaan. Als ze zo wanhopig snel bij hem vandaan ging wilde ze haar gevoelens voor hem verbergen en hij wist dat hij haar pijn had gedaan. En alice pijn doen was het laatste wat hij wilde, En dus stond hij op en schoot achter Alice aan. Hij merkte het vanzelf wel als hij in haar buurt zou komen Alice gevoel was voor hem vele malen sterker dan die van wie dan ook en dus zou hij het vanzelf merken als hij in de buurt kwam van haar. Het duurde dus ook niet lang voor hij haar had ingehaald, hij zag haar blik, voelde haar pijn en werd zelf ook overrompeld met zijn eigen depressieve gevoel dat hij haar inderdaad pijn had gedaan.Zonder een woord te zeggen pakte hij haar handen en trok haar naar zich toe "Alice, het spijt me als ik je van streek heb gemaakt" mompelde hij zachtjes terwijl hij haar omhelsde er lag pijn in zijn stem die hij niet kon verbergen, en Alice kende hem toch te goed dus dingen voor haar verbergen zou een enorme uitdaging zijn.

Aro trok een wenkbrauw op en keek even om naar Caius en Marcus die schijnbaar nog steeds niet doorhadden dat hij het hazenpad had genomen "nou goed dan" zei hij vrolijk. Hij schreed voor Jane door de hal uit.

alec rolde met zijn ogen "nou alsjeblieft je hebt hem voor je zelf nu moet ik eens gaan kijken wat ik verder gaa doen tegen de verveling ik had gehoopt dat het wat lastiger zou zin"verzuchte hij weer verveeld.

Emmett glimlachte vrolijk "geen idee, wat wil jij doen?"vroeg hij poeslief hij streek langs der gezicht en drukte even kort zijn lippen op die van haar zodat ze antwoord kon geven.

Seth zuchte diep en vroeg zich eigenlijk af waar Jake was, normaal was hij wel buiten te vinden als hijh zich rot voelde "waar is Jake eigenlijk?" vroeg hij aan Sam.

Edward raakte Bella's gezicht heel lichtjes aan om haar wakker te maken, ze zouden over enkele minuten gaan landen en dan moest ze wel wakker zijn. "Bella" zei hij zachtjes in der oor.

off: Heheh ook echt telkens postjes van twee zinnen, en dan zo'n lap tekst van Jasper erbij xD En omg idd Jane en Aro? xD Dat ziet er heel fout uit in me gedachte xD Hoewel....

-On:
Toen Alice er zeker van was dat Jasper haar in het huis niet meer kon voelen -dat kon niet anders gezien ze zo ver was gerend dat ze nog maar één minuut had hoeven rennen en ze was midden in Seattle- was ze op de grond neergezakt tegen een boom aan. Haar ademhaling liep ongelijk, niet zoals het normaal behoorde te zijn. Het duurde niet lang of ze begon met hyperventileren hoewel ze net zo goed ook gewoon haar adem in kon houden omdat ze toch niet hoefde te ademen. Ze was zo erg van streek dat ze het zelfs niet eens door had toen ze een visioen kreeg waarin Jasper naar haar toe kwam. Ze dacht gewoon dat het haar eigen gedachten waren. Ze bleef daar zitten, op de grond tegen de boom aan terwijl haar ademhaling er maar niet beter op werd. Niet veel later werd ze ineens aan haar handen van de grond getrokken en voelde ze twee armen om haar heen. Ze was zo erg van streek dat alles voor haar ogen een wazige vlek was, hoewel ze niet huilde en vampiers vrijwel altijd scherp zagen. Alice had al zo het gevoel dat het Jasper was, dat kon ze gewoon voelen aan zijn lichaam, aan zijn huid en aan haar eigen gevoel, het gekriebel in haar buik dat ze altijd voelde als hij in de buurt was, maar wat nu werd overbrugt door haar hysterie, haar paniekerigheid. Toen ze zijn stem hoorde raakte ze duidelijk nog meer in paniek, want voor een paar seconden werd ze gedwongen haar adem in te halen en toen ze weer kon ademen ging het met hele kleine schokjes en grote tussenpozes van niet-ademen. De pijn in zijn stem... het zorgde ervoor dat zij nog meer pijn voelde, dan ze al voelde. Hoewel ze de grote drang voelde om weer weg te rennen, om Jasper te behoeden voor haar pijn omdat ze wist dat hij het ook zou voelen, kon ze niet weg. Jasper's armen lagen om haar heen -niet dat ze strak om haar heen lagen om haar tegen te houden, maar het feit alleen al dat hij haar probeerde te troosten gaf haar elke keer weer als ze eraan dacht dat ze weg moest, een schop in haar maag omdat ze dat Jasper niet aan wilde doen, hoewel ze juist weg moest om hem haar pijn niet aan te doen- en het liefst was ze gewoon bij hem. Ze was de kamer uit gegaan omdat ze zich niet goed had gevoeld, en dat Jasper niet aan had willen doen, maar toen het erger werd moest ze al helemaal weg. Hoewel Alice wist dat ze weg moest, Jasper haar pijn en verdriet besparen, wilde ze niet, en sloeg zij ook haar armen om hem heen. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen, maar dat werkte niet bepaald. Op een gegeven moment was het slechte ademhalen weg, maar had ze er gesnik voor in de plaats gekregen hoewel ze niet huilde -voor zover zij wist. Ze wist niet wat ze liever had, maar natuurlijk wilde ze het allebei niet. Ze wilde wat terug zeggen tegen Jasper, maar haar ademhaling stond dat gewoonweg niet toe.

Jane keek Alec nu ook verleidelrijk aan. "Waarom doe je niet gezelig mee?"Vroeg ze toen rustig. "met mij en aro."Ze deed een wenkbrouwwibel.
"ik ben wel in voor wat nieuws."



"Alles wat we smane zoude doen vind ik goed, behalve triotjes daar doe ik nie3t aan."Zei ze toen plagend, ze widle emmett leive rvoor zichzelf houden


Sam schudde ze hoofd. ïk weet het neit."

Jasper merkte haar hysterische bui (duh) en probeerde haar zo goed en kwaad als het ging te troosten, maar het was duidelijk dat ze op het moment ontroostbaar was, hij voelde haar pijn. en hoe erg die ook was en dat was bijna ondragelijk voor hem om te bedwingen maar al zou hij zijn gave bij haar gebruiken om haar te kalmeren nog zou het niet echt helemaal werken, zoveel pijn kon hij niet weg nemen, desondanks probeerde hij haar toch te kalmeren met zijn gave zodat ze in elk geval normaal begon te ademen en het snikken wat minder hysterisch werd. Hij hield haar ook nog steeds vast en weigerde haar los te laten om der aan te kunnen kjijken hij hoefde absoluut de blik in haar ogen niet te zien daardoor zou hij zich alleen nog maar ellendiger voelen en dat ook was niet iets wat hij graag wilde voelen allemaal. "Alice, kalm een beetje" suste hij der naja probeerde hij haar te sussen hij streek met z'n hand door haar haar en haalde even diep adem om zichzelf ook te kalmeren voor hij gek werd van haar pijn. Hij zette zich over de angs om haar ogen te zien heen en legde weer zijn hand onder haar kin om haar aan te kunnen kijken, de pijn in zijn stem was nog lichtelijk ook wezig maar niet meer dan de angst voor wat hij ging zien, zijn blik was kalm en rustig , troostend bedoel, niet alleen voor Alice maar ook voor zichzelf hij keek der lang aan en was toch blij dat hij besloten had haar in der ogen te kijken, zo kon zij in elk geval zien dat zijn pijn weg was, zijn eigen pijn dan die van haar niet. absoluut die van haar niet dat was overduidelijk en erg vervelend en dat was nog zacht uitgedrukt ook.

Emmett trok een wenkbrauw op "aaah men ik wilde net voorstellen misschien een gangbang te doen..." zei hij bedachtzaam maar de plagende twinkeling in zijn ogen verried hem "nee joh grapje jij denkt dat ik ook maar iemand anders aan jou zou laten zitten mooi niet" hij keek behoedzaam om zich heen "your mine!" hij grijnsde vrolijk.

Aro keek van Alec naar jane en weer terug en vroeg zicheven af of Jane wel helemaal helder bij haar hoofd was maar bij nader inzien...vond hij het eigenlijk ook niet eens zo'n heel slecht idee Alec en Jane konden goed met elkaar overweg en hij vond hen beiden erg aardig.

Alec trok een wenkbrauw op "jij bent wel in voor iets nieuws ik niet echt Jane" zei hij rustig al zou hij er veel voor over hebben om een x alleen met Jane te zijn , daar zou hij geen problemen mee hebben maar met Aro erbij ,?zijn meester? "ik weet het niet hoor" hij sloeg zijn armen over elkaar en keek sceptisch

Rosalie schoot in de lach. "jij bent eerder mine!"zie ze toen plagent. Äangezien ik je 'gevange' heb."ze grapte maar, ze waren van elkaar vond z,e ze drutke zich dicht tegen hem aan en vleide haar been langs de zijne, z ezuchte. "Emmett heb jij het er nooit moeilijk mee dat wíj geen kind kunnen krigjen?Vroeg ze plotseling aan hm.


Bella werd wakker.
"Zijn we er al?Vroeg zxe.


Jane knikted onschuldig, aangezien ze nog altijd het lichaam van een kind had. Ze keek alec aan. "Ben je bang soms?"Vroeg ze uitdagent, ze keek Aro even aan, ze had wel kunnen raden dat hij er geen probleemen mee had, dat was gewoon typich aro. Ze glimlachte naar hun. "kom op Alec."Zei ze toen, ze keek Aro verleiderlijk aan.

Alice merkte dat Jasper haar probeerde te kalmeren, en ze merkte ook dat hij een deel van haar pijn wegnam, maar dat het te veel voor hem was om alles weg te nemen. Alice probeerde haar gesnik tegen te gaan door uit te ademen wanneer ze een snik aan voelde komen. Dit zorgde ervoor dat het snikken op een gegeven moment wel stopte, maar ze de hik kreeg. Ze zuchtte even. Normaal gesproken zou ze hebben gelachen als ze de hik kreeg, maar nu deed ze dat niet. Geïrriteerd hield ze haar adem in tot ze merkte dat de hik over was en vanaf toen stond ze rustig tegen Jasper aan. Haar pijn was voor en groot deel weg, maar het verdriet was er nog steeds. Ze had pas door dat de tranen wel degelijk over haar wangen stroomde toen Jasper haar kin optilde en de tranen van haar kin over haar keel heen gleden. Ze keek Jasper met doorweekte ogen aan en probeerde zich te concentreren op zíjn emotie in zijn ogen, en niet háár emotie in zijn ogen. Ditmaal trok ze haar kin niet terug zodat ze hem niet aan hoefde te kijken. Langzaamaan werd ze kalmer en stopte de tranen met stromen totdat er af en toe nog maar één traan stroomde. Haar verdriet was nu ook een groot stuk gedaald terwijl ze Jasper aan bleef kijken. Ze haalde diep adem en legde toen haar hoofd weer tegen Jasper aan. "Sorry Jazz..." dat was geen goed idee, want toen ze zich bedacht waarom ze sorry zei begon ze weer te huilen, en was het verdriet terug hoewel alle pijn weg was.