Breaking Dawn

Alice gigende lichtjes toen ze de kus in haar hals voelde, en keek Jasper weer vrolijk aan. "Ik kan er niets aan doen, echt waar niet, ik ben niet de schuldige." zei ze toen, alsof hij haar had beschuldigd van vrolijk zijn, terwijl ht gewoon een opmerking was geweest. Ze legde haar hoofd tegen Jasper aan, en sloot haar ogen even genietend.

Jasper glimlachte blij "wiens schuld dan? de mijne?" vroeg hij terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg toen zij haar hoofd tegen hem aan legde en haar ogen sloot. Hij wreef teder over haar rug heen en wachte geduldig op antwoord. waarschijnlijk zou ze inderdaad zeggen dat het zijn schuld was enzo maar daar zat hij niet mee, als het zijn schuld was dat ze vrolijk was nam hij die schuld graag op zich.

Alice knikte en keek Jasper even super beschuldigend aan. "Ja, állemaal jouw schuld, dat kan gewoon niet anders. Je zou gewoon in de gevangenis moeten zitten jij, het is gewoon misdadig! Zo vrolijk als jij mij maakt, dat is gewoon onmenselijk -maar ik ben dan ook geen mens." zei ze toen serieus, waarna ze lachte en weer met haar hoofd tegen hem aan ging liggen.

off
haha xD droog.

Jasper moest even moeite doen om serieus te blijven kijken maar het lukte hem toch en hij duwde Alice droogjes weg "nou dan zal ik mezelf maar gaan aangeven goed? als je vind dat ik eigenlijk in de gevangenis moet zitten voor het uber vrolijk maken van de liefde van mijn bestaan.." hij ging rechtop zitten en keek zielig.

off: heheh jah I know xD

-On:
Alice trok een pruillipje toen Jasper haar wegduwde en ging ook overeind zitten. "Nee!" zei ze resoluut toen hij zei dat hij zichzelf ging aangeven, waarna ze haar armen weer om hem heen sloeg en zelf ging liggen zodat Jasper ook moest gaan liggen. "Zolang je bij mij bent ben je geen gevaar voor de wereld, dus hoef je je ook niet aan te geven. Ik kan wel tegen een beetje vrolijkheid." zei ze glimlachend, waarna ze weer tegen hem aan kroop en hem zo stevig vast pakte dat hij moeilijk weer kon gaan zitten.

Jasper trok een wenkbrauw op alsof hij haar niet geloofde "pff je meent het niet je hebt liever dat ik oprot maar vind het zielig" zei hij.Jasper sloeg met moeite -aangezien zij hem vasthield- zn armen over elkaar en keek pruilend. Weer moest hij enigzins moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden maar het lukte hem weer net zo goed als eerst. Hij probeerde zich los te maken maar dat ging nu iets lastiger omdat ze duidelijk vastbesloten was hem niet los te latne.

Alice begon zich onzeker te voelen, maar liet dit niet merken hoewel ze wist dat Jasper het kon voelen. Ze schudde haar hoofd en keek Jasper eigenwijs aan. "Niet waar, je moet hier blijven." zei ze, waarna ze zich weer tegen hem aan drukte.

Jasper voelde inderdaad hoe zij zich voelde maar deed net of hij gek was en ging gewoon door met haar een beetje pesten "Ja tuurlijk, en als ik blijf gaa je me zeker weer beschuldigen ofzo? van iets geks." hij keek nar haar met een koele uitdrukking op z'n gezicht en met opgetrokken wenkbrauwen. Hij probeerde zich weer los te maken uit haar greep wat enigzins lukte .voor de helft dan, hij kon zich nu in elk geval een beetje bewegen.

Alice voelde een raar zwaar gevoel in haar buik. Waar ze normaal de springveren had, die haar zo vrolijk maakte, voelde ze nu een zware leegte, alsof er een gloeiend hete baksteen in haar maag zat. Het voelde niet fijn... Jasper mocht dan wel haar gevoelens kunnen voelen, maar zij wist de zijne niet en als hij zo serieus deed, kwam het hard bij haar aan. Toen hij dan ook nog duidelijk los probeerde te komen, liet ze hem met tegenzin los. Ze wilde hem niet boos maken, of kwijtraken... Alice ging op haar rug liggen in plaats van op haar zij, en legde één arm over haar buik, en de andere over haar hoofd -nog net boven haar ogen zodat ze nog wel kon zien. Ze staarde naar het plafond, en zei niets, hopend dat het nare gevoel weg ging, Jasper bij haar zou blijven, en dat hij het niet meende.

Jasper zuchte even diep ging boven haar hangen en drukte zijn lippen weer op die van haar. Hij voelde inderdaad zoals gewoonlijk wat zei voelde "Jeetje, je dacht toch niet echt dat k het meende heah Alice?" vroeg hij zacht. Hij liet haar zich weer tevreden en blij voelen

Rosalie schoot in de lach, het klopte ze had hem nog nooit boos mee gemaakt. Ze deed of ze diep na dacht."Doe nu maar de, seks beer, die bestaat toch ook nog?"flusiterde ze plagent in zin oor, ze werd echt melig door hem.

Jane rolde geriteerd met haar ogen, sóms spore aro gewoon niet, ze keek naar Alec, smekend haar te redden, van dit gedrag van Aro, goed ze gaf veel om Aro, maar sóms, was hij echt té vervelend.


"Het leek me ondanks alles geen goed idee."Zei Sam toen. "Ik kan me beter terug getrokken houden, ik wil geen opstand tussen onze soort riskeren."Zei sam rustig tegen Seth.

Seth keek begripvol en zuchte "het was best leuk hoor, Bella zag er heel mooi uit" zei hij schouderophalend. Hij plofte neer op de grond en staarde doeloos voor zich uit "Jake heeft het er wel wat moeilijk mee heah: zei hij vertwijfeld.

Aro zweefde vrolijk heen en weer en begon uit pure verveling met marcus te praten, en als je uit verveling besloot met marcus te gaan praten dan verveelde je je echt heel erg.

Alec keek Aro droogjes en ongeïntresseerd na en zuchte toen "nou ik ga maar eens op zoek naar Heidi." hij keek Jane aan die hem smekend aan keek "zo te zien heetft aro zelf je al gered van hemzelf" zei hij overbodig "Ga anders mee Heidi zoeken. Bij de cullens is op het moment niet veel te beleven denk ik"

Emmett lachte "Ja die kan ook nog ja..." zei hij bedachtzaam "en oh jee Rosalie word melig help me xD"zei hij alsof hij bang was. Rosalie die melig werd liep altijf maar dan ook echtaltijd uit tot een stoeipartij en hij was meestal de lul xD aangezien hij altijd onderop terecht kwam en zij dan gemeeen gging bijten.

Alice voelde zich langzaam weer wat beter worden, en wist dat Jasper daarvan de dader was. Ze ging weer dichter bij hem liggen en sloeg haar armen om hem heen waarna ze haar hoofd op zijn buik/borst legde en haar ogen sloot. "Weet ik veel? Had toch gekund...?" vroeg ze rustig, half mompelend.

Jasper rolde met zijn ogen "ja tuurlijk Alice" zei hij grijnzend.Hij ging op haar liggen (echt op haar) en keek vrolijk. Zij had haar armen natuurlijk weer om hem heen geslagen waardoor hij wederom gevangen zat in haar greep.

"Jake komt er wel ove rheen, het was gewoon neit voorbestemd, op een dag zla hij zijn vrouw hebben en zich erover kunnen zetten.Zei hij rusitg


Jane knikte meteen."Graag, ik heb geen zin overgelevert te zijn aan twee chagerijnenen en een hyper geval."Zei ze toen over marcus, caius en aro, ze ging hgewillig emt alex mee.


Rosalie lachte weer naar hem en drutke zich dicht tegen hem aan, ze beet hem alweer palgent in zijn hals. ëng ben ik nu he!"riep ze lachend tegen hem

Alice opende haar ogen en keek Jasper vragend aan. "Wat nou? Had toch gekund?" vroeg ze, hoewel er langzaamaan een glimlach op haar gezicht kwam. Ze had weerstand proberen te bieden tegen de vrolijkheid die Jasper haar toezond, maar dat kon gewoon niet en dus kon ze niet anders dan glimlachen op dit moment. Toen Jasper boven op haar ging liggen trok ze hem dichter tegen zich aan in een soort van knuffelhouding.

Jasper keek cynisch "ja tuurlijk Alice" zei hij hoofdschudden, toen werd hij in een wurghouding geplaats dat duidelijk bedoeld was als knuffelhouding en deed alsof hij even geen lucht kreeg, niet dat hun lucht nodig hadden ofzo. Hij was opgelucht dat er een glimlach verscheen op het gezicht van Alice mede door zijn gave.

Seth keek zo mogelijk nog cynischer "hoe gaat Jacob een vrouw vinden als hij nooit verder komt dan Forks?" vroeg Seth. Hij zuchte en hoopte dat het bij hem nog even duurde voor hij echt een meid leuk ging vinden, hoe langer het duurde hoe minder lang hij last had van het gevoel waar Jake nu waarschijnlijk mee te kampen had "hoe ist trouwens met Emily?" vroeg Seth ineens op een ander onderwerp overgaand.

Emmett keek bang "jaa heel eng!" zei hij overentiousiast. Hij maakte zich snel los uit haar greep en rende weg ..naja liep eigenlijk weg, alsof hij doodsbang was voor Rosalie haar tanden. ^^

Alec grijnsde toen Aro even omkeek om te kijken wat zij gingen doen, hij liep voor Jane uit naar buiten waar het nog steeds donker was. eenmaal in de buitenlucht zuchte hij diep "hoe houden Marcus en Caius het vol met Aro? iik heb hem net 100 jaar meegemaakt en ben het al helemaal zat met hem" hij keek naar de lucht waar serieus geen sterretje te zien was en de maan al helemaal niet.

Alice wist dat Jasper deed alsof hij niet kon ademen, gewoon als teken dat ze hem strak vast hield, mischien iets tè. Dat was dan ook de rede waarom ze hem wat slapper vast hield. Ze hoefde geen adem te halen dus erg zou het niet geweest zijn, maar als Jasper dit deed kreeg ze door dat ze hem misschien wat ongemakkelijk stevig vast hield. Ze rolde om zodat zij boen op hem lag, en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Als ze onderop lag kon dat niet, en dus was omgerold.

Jasper zuchte opgelucht toen Alice hem wat losser liet en werd toen ineens weer omgerold. Jeetje ze bleven gaan...hij glimlachte echter tevreden toen Alice haar hoofd op zijn schouder legde en zo bleef liggen. "uitgespeeld?" vroeg hij toen met een grijns.

Alice had haar ogen dicht gedaan en lag nu lekker tegen Jasper aan. Ze knikte lichtjes toen hij haar vroeg of ze uitgespeelt was. Ze lag nu wel lekker, te lekker om nog te spelen. Bovendien had ze de keer ervoor dat ze zo omrolde de hele tijd, gewoon bovenop willen liggen, net als nu. Dat lag gewoon het lekkerst als ze Jasper probeerde te knuffelen.

Jasper grinnikte vrolijk en sloeg zijn armen weer om haar heen en aaide der over haar rug, Hij lag ook wel prima zo. En als Alice was uitgespeeld kon dat betekenen dat ze veel te goed lag en later weer verder ging, of dat ze geen zin meer had en vandaag leek het erop dat ze veel te goed lag en later verder zou gaan. "naah ik kwam net zo lekker op dreef" zei hij pruilend. Hij zelf was echter nog lang nie uitgepseeld. hij vond het veel te grappig om Alice een beetje te plagen. ^^

Alice verstrakte haar greep ietsjes maar bleef gewoon liggen. "Heb je pech, ik lig net lekker." zei ze glimlachend, met haar ogen gesloten, alsof zij degene was die besloot wanneer ze rollebolde of rustig lagen.

Jasper rolde met z'n ogen, alsof zij hem ervan kon weerhouden verder te gaan met het stoeien. "ik pech? ik dacht het toch niet" hij rolde weer op en hield ineens haar polsen vast boven haar hoofd ^^ "hebbes" zei hij grijnzend. echter een minpunt aan de manier waarop ze nu lagen, als zij haar been een klein stukje op zou trekken..zou het nogal pijnlijk worden voor hem hij mocht dan wel vampier zijn maar de gevoelige plekjes warwn nog steeds net zo gevoelig als toen hij mens was/

Alice begon haast te spartelen toen Jasper haar polsen vast pakte waardoor ze eigenlijk niet veel meer kon. "Nouh, niet eerlijk! Jij bent een man." zei ze toen, op een typisch kinderachtige manier, waarna ze begon te grinniken. Ze probeerde zich niet eens meer los te krijgen en sloeg haar benen weer om Jasper vast zodat ze hem in ieder geval nog vast had, en begon hem vervolgens vurig te zoenen om hem af te leiden en om alsnog haar zin te krijgen.

Jasper had dit niet bepaald verwacht maar zoende net zo vurig terug maar hield zijn hoofd er wel bij, hij voelde haar benen om hem heen en werd op een heel verkeerde manier daardoor tegen haar aangedrukt. heel verkeerd zelfs. Hij verbrak met enige tegenzin de zoen en grinnikte zachtjes. Hij bewoog niet omdat hij eigenlijk zo wel goed lag maar ging verder met kusjes geven in der hals nek en op der lippen waar hij plagend weer snel weg ging als zij hem terug wilde zoenen(H)