The Lost Girl

Sneep knuffelde zijn vrouw en kuste haar liefdevol op de mond. Hij keek even naar Tops die verzorgd werd door Plijster en keek toen naar Amber die in tranen was uitgebarsten. Hij hield zijn nicht sterk in de gaten, want hij verwachtte ergens dat ze zou weglopen, zodat hij meteen achter haar aan kon snellen. "Zou Amber het kunnen accepteren?" vroeg hij zich luidop af en vergat even dat ook Luthien niet wist wie de vader van Amber was.

Melian knikte. "Ja alles is in orde." zei ze. Melian veegde de tranen bij Amber weg. "Am, niet huilen." zei ze. Melian keek naar Remus met een help-me blik.

Ltuhien zweeg het leekahar beter evcne neits tew vragen hier over.

Christina knikte."na een tijdje zal ze het accepteren."Zei chrisitna rusitg.ën zalz e melian het vergeven dus wees maa rneit bang.,"Zei ze gerustlelent tegen ahar man."ik denk datr we haar binnenkort meoten gaan missen."Ze doelde eorpd at als rem en mel een gezin gigne vormen amber bij hun weg ging


amber snikte door en keek ahar emdoer kwaad aan.Wäarom loog je tegen me?"Vroeg ze boos/ äl die ajren?"


remus wist neit wat te doen."Zullen we straks dit alles anders rsitg brspreken?"

Melian keek naar Remus. "Je moet d'r nu eventjes laten gaan." zei Melian en ze glimlachte kort naar Remus. "Am, het was alleen maar voor je eigen best wil. Je zou je ongelukkig voelen en dat ga je ook voelen, want je vader is met Tops." zei Melian droog en ze was vergeten dat Remus ernaast stond en alles letterlijk kon horen.

Tops keek naar Remus en zag hem bij Melian en Amber staan, ze zag wat er gebeurde, maar verstond er geen woord van.

Sneep keek naar Christina en knikte even. "We zullen amber missen, maar we gaan haar wel nog regelmatig eens zien. Trouwens komt ze hier naar school en kunnen we haar elke dag nog zien." zei hij rustig tegen haar en trok haar toen dicht tegen zich aan. "Melian en Amber hebben het recht om een gezin als ons te hebben, of toch op zijn minst proberen om dat te hebben."

Remus zichten even en rolde met ze ogen hij keek even anar tops en twijfelde of die naar haar mesot aan of niet hij wa sbang dat amber dan dacht dat hij ahar in de steek leit

amber schudde haar hoof.d"niert ongelukiger da te weten dat me vader dood is najah te denken!zeize vel


Chrisitna kntike z evond het ook ebter voor amebr amar da tnam neit weg dat ze amber ging msisen."ik ga er toch missne.zËi ze koppig met ene grote leife grijns.

Sneep kuste Chris even. "Je mag haar missen, daar is niets mis mee... tenslotte heeft ze al erg lange tijd deel uitgemaakt van ons gezin." zei hij rustig hield zijn koppige vrouw stevig vast.

Tops haar wonden waren geheelde en ging recht zitten. Ze bleef nog steeds naar Remus kijken en kreeg het benarde gevoel dat ze hem kwijt was gespeeld aan die Melian.

Melian zuchtte. Hier was ze dus heel erg slecht in. Help, dacht Melian en ze begon een beetje moeilijk te kijken. Ze keek naar Christina en had nu een nog wanhoperige blik, maar toch wende Melian zich weer tot Amber. "Luister Amber!" zei Melian dit keer streng. "Het was voor jezelf beter! Geloof me maar." zei Melian iets kalmer, maar als Amber zo door bleef gaan, dan zou Melian zelf ook uiteindelijk ontploffen.

Sneep merkte aan het gedrag van Melian dat het erger werd en hield Amber daardoor nog sterker in de gaten. "Als amber wegloopt, ga ik achter haar aan... hou jij je dan bezig met Melian?" fluisterde hij in het oor van Chris.

Christina knikte meteeen dat ze daarmee akoort ging, en alsof de duviel eht zo widle rende amber huilend weg."Tijd voor je plan."Zei ze en ze sleog emtene ahar armen rond mel."Shht eht komt wel goed."Zei ze sussent.

Sneep was al vertrokken nog voor Chris had gezegd dat het tijd was voor zijn plan. Hij spurtte Amber achterna en greep haar vast aan haar arm en trok haar dicht tegen zich aan. "Amber kalm..." zei hij streng, maar ook lief. Hij boog zich even en ontweek zo een vloek. Rustig trok hij Amber met zich mee en ging tegen de muur aan staan.

Melian keek naar Chris. "Ik ben gewoon een slechte moeder die te veel geheimen heeft voor haar dochter." zei Melian en ze voelde tranen over haar wangen lopen. Het deed haar altijd pijn als ze Amber voor moest liegen of als je duidelijk zag dat het Amber pijn deed.

mber drukte zich huilend tegen ahar oom ana ze nsitke door en wa shellemaal voerstuur z ehield hem stevig vast.
"Waarom heeft eidereen gelogne?"Vroeg ze zahcjte
s


Chrisdtina keek ahar aan en drutke een kus op haar wang."je bent geen selchte medoer jusit ene goede je beschemr er gewoon door dit ales te verbergen.Zëi ze rusitg tegen haa.r"HGet komt goed lieverd, alels komt goe.d"

Melian zuchtte en ze ging zitten op de grond. "Toch voel ik me nog steeds slecht en dat komt niet alleen door Amber." zei Melian en ze doelde op Amycus, hopenlijk zou ze dat niet hoeven uit te leggen aan Christina, want Remus stond er ook nog steeds bij.

Chrisitna knitke ebgrijpen."Dat begrijp ik mel, kom alten we anders even gaan zitten."Zei ze zachtjes en rusitg tgeen ahar shcoonzusje.

Melian keek naar Christina. "Ik zit al Chris." Zei ze en Melian keek naar Remus. Nu ze zo naar hem keek, besefde ze steeds maar meer dat ze hem maar al te graag terug wilde, maar die kans was klein. Aangezien Remus met Tops was en Melian het dan vanzelf spreken vond dat hij van haar hield. Ze zuchtte en Melian was eventjes ten einde raad.

Christina keek aha raan."je moet ook een eker alleen met remus gaan rpaten voer dit alle.s"Flusiterde ze zo zachtjes dat enkel zij het hoorde.

Melian keek naar Remus en toen weer naar Christina. "Ja je hebt gelijk, Chris" zei Melian weer zachtjes terug. Ze keek weer naar Remus. "Hoe gaat het, Reem?" vroeg Melian rustig.

Remus keek verbaast toen melian srpak."Wel goed, opzich, ben blij dat je nog leeft, heel blij zelfs en met jou dan?"

"Je moeder heeft het aan Chris en mij gevraagd je niet te vertellen wie je vader is en weet dat wij twee ons aan ons woord houden." rustig streelde Sneep over haar rug en door haar haren. "ze wilde het je zelf vertellen als het geschikte moment zich voor deed." hij keek schichtig om zich heen omdat hij met haar helemaal niet veilig stond. Hij trok Amber even naar beneden en bukte ook, net op tijd om een vloek des doods te ontwijken. "ik stel voor dat we terug gaan naar de grote zaal... dan kunnen we daar ergens rustig aan de kant zitten om verder te praten..."

Amber knitke ten tekene d at dat goed is ze widle eht neit op aha rgeweete hebben dat haaar ooom dood ging door ahar hysterie

Sneep nam Amber vast bij haar arm, keek eerst nog even goed rond en trok haar toen met zich mee, terug naar de grote zaal. Daar ging hij met Amber een heel eind van Melian zitten, zodat ze ver van gehoorsafstand waren en zo rustiger konden praten. "De enige die wisten wie je vader was, waren je moeder, je tante en ikzelf... Ook Luthien wist nergens van en je vader weet het ook nog maar van vandaag." Hij wist dat het niet aan hem was om uit te leggen hoe het kwam dat Remus het zelf nu ook nog maar wist, dat was iets voor Melian...

"Dus zij heeft niet gelogen?V"Roeg ze rusitg ze was daar blij om ze knuffelde Severus steivg."ik wl graag papa elren kennen.zëi ze gemeend."maar ik wil mama neit kwijt zal z ehet oke vinde?"Vroeg ze rusitg ana haar oom.

"Je moeder heeft enkel gelogen over het feit dat je vader dood was, terwijl hij dat dus niet is... over de rest sprak ze de waarheid. Je moeder liegt niet graag tegen je Amber, ze had het steeds moeilijk om die leugen vol te houden, juist omdat ze erg veel van je houdt..." Hij keek even naar Melian die met Remus stond te praten. "Ze zal het vast niet erg vinden als je kennis wilt maken met je vader, ze weet maar al te goed dat je daar recht op hebt..."

Melian haalde haar schouders op. "Het gaat wel." zei ze. Ze zag dat Amber en Severus weer de zaal inkwamen lopen en daar was ze blij om. Melian was Severus echt enorm dankbaar dat hij zo goed voor haar dochter zorgde. Ze keek Remus weer aan. "Sorry voor alles, Reem." Zei Melian over het voorliegen en dingen verzweigen.