Lord of the rings two towers, new story

"ik qwil niet dat je medelijdne krijgt legolas, ik wil dart niet, en dat je me ziet als een dronekn lap of iet.s"Zie ze rusitg tijdens oorlog dronk ze neti enkele als ze wist datze toch nisk belanrijks te doen had



"Waar is de rest dan? mijn broer bormir enzo?VRoeg hij, hij wist nog neit dat zijn broer gestorfen was, hij keek eowyn aan

Legolas keek nu wel serieus schamper "medelijden? ik heb alles behalve medelijden dus vertel nou maar gewoon de waarheid" zei hij iets feller dan de bedoeling was geweest. Hij sloeg z'n armen over elkaar en leunde weer achterover tegen de stoelleuning.

Aragorn pakte zonder het weer echt te beseffen haar hand en trok haar mee naar binnen waar veel vrouwen en kinderen ook al weer waren om hun man of zoon te zoeken. Aragorn nam Ydrilyn mee naar een rustig plekje en bekeek haar even van top tot teen, toen hij er zeker van was dat ze geen verwondinge nhad op een paar schrammen zoals iedereen had na vroeg hij hoe het met haar ging.

Ydrilyn liet het allemaal toe wat Aragorn deed. Ze vond het fijn en had het gevoel dat ze nu echt iemand had waar ze op kon 'steunen'. Toen ze zat op een rots ding en Aragorn vroeg hoe het met haar ging knikte ze. "Met jou hoop ik ook alles." zei ze, terwijl ze eventjes pijnlijk naar een diepe snee op Aragorns rechterarm keek.

Eowyn keek eventjes verbaast naar Faramir en ze had eigenlijk wel verwacht dat Faramir het wist dat Boromir dood was. Eowyn wist niet of zij de juiste persoon was om het hem te vertellen.

"ik drink vaak, en wat dannog, mijn lot is toch al bezegeld, ik word als ik zelf geen geschikte echtgenoot vind uitgehuwelijkt ana een of adner ehoge vent, de enige man die ik ooit wilde wilt mij niet meer, ik heb geen kinderen voor wie ik neit meot drinken, ik kan best drinken als ik neit heof te vechten wat is het probleem.Zei ze rusitg ze voeld ezich vna slag raken door de kilheid van legolas

"Wat is er?V"roeg farmir rusitg. Hij keek ahar aan en keek rond of hij een van de ringdragers zag. "best raar, dat een elf een dwerg en een mens samen reizen he? "

legolas trok een wenkbrauw op, haar onverschilligheid maakte dat hij zich ook niet echt op zijn gemak begon te voelen. toch ging hij maar weer recht zitten, de ongeïntresseerde houding liet hij varen en hij keek haar ernstig aan "Je stelt je aan" zei hij droogjes "het zou andersom moeten zijn ik zou van slag moeten zijn omdat jij met mijn broer naar bed bent geweest omdat jeje 'eenzaam' voelde" hij keek haar lang aan, de strenge en kille houding was verdwenen en hij keek nu eig alleen maar kalm/

Aragorn keek ook even naar de diepe wond in zijn arm en haalde droogjes zijn schouders op "ach valt mee, ik heb er vreselijker uitgezien" zei hij grijnzend. Hij keek eventjes naar de overlevenede wat er trouwens niet veel waren behalve dan de groep van Eomer. "tis een heftige strijd geweest..maar we sijn er nog niet...en ja we gaan terug naar Rohan maar niet voor lang binnenkort willen we naar Gondor als er om hulp word gevraagd daar, we moeten enkel theoden nog overhalen Denethor te helpen"

Ydrilyn knikte. Dan hoefde ze gelukkig nog geen afscheid te nemen van Aragorn. Al zou ze dat echt niet doen. Ze zou ervoor zorgen dat ze mee kon. Hoe dan ook. Ydrilyn was eventjes stil. "Ik vind het echt lief van je dat je me heb beschermd tijdens de strijd. Bedankt daarvoor." zei Ydrilyn eerlijk. Ze had niet echt door dat haar hand nog steeds op Aragorns arm rustte.

Eowyn haalde eventjes diep adem. "Ik weet niet of ik je dat wel moet vertellen." zei ze zachtjes en heel voorzichtig. Eowyn kon het niet. Ze kon nu al bijna raden dat Farmir zou instorten.

"denk je dat ik niet elke dag van me leven betreur dat ik dat heb gedaan?"Vroeg ze aan hem, ze keek hem vel aan, en wachten het af, veller da n ze ebdoelde, dat had ze met legolas gemeend ze was osms velelr dan ze wilde, ent als hij, ze keek hem aan."ik hou nog steeds van je legolas, ik heb geen enkel man meer gehad na jou omdat ik het niet wlde, en jij hebt toch al vast lang een ander, zo een goede man als ij bijft nooit lang alleen.!"riep ze uit, ze zuchten, en schudde haar hoofd."laat maar, het was dom te komen...om om vergeveniss te vragen...ik heb het verpest."

Legolas stond op "nee je denkt ik heb het makkelijk gehad ?" vroeg hij weer kil "ik heb helemaal geen nieuwe vriendin/vrouw omdat ik dat ook niet wil waarom zou ik als ik het vertrouwen kwijt ben? de enige vrouw van wie ik ooit heb gehouden is vreemd gegaan met mijn broer" Hij draaide zich toen abrupt om en beende nijdig weg.

Idrial wilde hem niet late gaan, ze rende hem achterna en pakte hem wer vast, onebwust duwde ze hem tegen een muur, op een zachte manier."legolas, ik smeek je om vergfenis."Zei ze orpecht gemeend tgeen hem.

Legolas keek haar weer lang zwijgend aan, maakte zich toen weer los en zette zich af tegen de muur,en draaide de rollen om, nu had hij haar vast en stond zij tegen de muur aan "goed, ik vergeef je" zei hij zachtjes. Legolas liet haar los en ging weer recht staan "wat nu" vroeg hij droog.

Aragorn glimlachte flauw en keek heel eventjes naar haar hand die op zijn arm lag.
"We gaan eerst naar Isengard, Gandalf heeft nog een rekening te verheffen met Saruman...ga mee naar Isengard" zei hij plotseling Hij vond het wel gezellig met haar een beetje vrolijkheid in de sombere en donkere tijden, niet dat Gimli die niet bracht en legolas ofzow maar een vrouwlijk gezelschap is altijd veel leuker(A)

Idrial had de nijging hem te kiussen toen ze zo stonxe, ze voelde een gevoel van opluchting toen hij dat zei, z ekeek hem aan, en haalde haar schoduers op. "ik ben je dankbaar dat e me vergeeft..."

Legolas keek haar ook lang en wederom zwijgend aan en had ook serieus de nijging haar te zoenen maar hield zich nog net op het laatste moment in. Hij keerde haar de rug toe en liep naar Gimli om te vragen hoeveel orks hij afgeslacht had. Legolas had voorgelegen toen ze begonnen aangezien hij er van ver meerdere had neergeschoten.

Idrial keek legolas na, ze had gemerkt dat hij dichterbij was gkeomen amar zich wegtork, verward keek ze hem na, ze zou hem vor nu alte gaan


gimli zat boven op een ork zijn pijp te roken leuend met izjn arm op ze bijl

MissSnape schreef:Ydrilyn knikte. Dan hoefde ze gelukkig nog geen afscheid te nemen van Aragorn. Al zou ze dat echt niet doen. Ze zou ervoor zorgen dat ze mee kon. Hoe dan ook. Ydrilyn was eventjes stil. "Ik vind het echt lief van je dat je me heb beschermd tijdens de strijd. Bedankt daarvoor." zei Ydrilyn eerlijk. Ze had niet echt door dat haar hand nog steeds op Aragorns arm rustte.

Eowyn haalde eventjes diep adem. "Ik weet niet of ik je dat wel moet vertellen." zei ze zachtjes en heel voorzichtig. Eowyn kon het niet. Ze kon nu al bijna raden dat Farmir zou instorten.

"wie is de juiste persoon om me dat te vertellen?V"roeg hij eowyn rustig en hij ekek ahar aan

Legolas zag Gimli op een dode ork zitten roken en hij grijnsde vaag, hij liep naar hem toe en keek Gimli aan "42" zei hij rustig. hij keek Gimli afwachtend aan
niet dat ze de gevechten niet serieus namen maar het maakte het altijd leuker om er een wedstrijdje van te maken dat hield het een beetje gezellig allemaal en ze hoorde niemand klagen over de hoeveelheid orks en uruk-hai die ze hadden afgeslacht

"zo zo, das niet slecht, zelf deeed ik het niet slecht met 43."zei Gimlig rijznend, hij elgde de nadruk op 43 en keek legolas trots aan hij had gewonnen.

Legolas grijns verdween als sneeuw voor de zon hij keek eerst uber verbaasd en toen dacht hij toch serieus dat de ork bewoog hij pakte zijn pijl en boog en schoot precies tussen de benen van Gimli, de ork bewoog nu zowiezo niet meer.

"Die was al dood!"riep gimli verontwaardigt, en hij keek nijdig naar dre pijl tussen ze benen

Legolas moest eventjes moeite doen zijn grijns binnen te houden en zei toen serieus "hij bewoog" hij bewoog toch >< of begon hij nu serieus gek te worden..was idrials schuld hij was afgeleid(A)

"Dat komt dor mijn bijl die een gevoelinge zenuwe raakte":!riep hij nijdig e4n hij lkerit ze bijl bewegen. hij zuchten en stond toemn op."Wie was zíj?"Vroeg hij beschuldigent over idrial. alsof leglas vreemd was gegaan wat niet kon omdat ze neti eens wat hadde

off
*gaat stuk* whaha

Legolas grijnsde flauw "me ex hoezo"zei hij droogjes. Hij keek even achterom om te kijken of ze miscchien achter hem stond wat niet het geval was. "en wat zeg je dat op een beschuldigende toon Gimli, jaloers?" vroeg hij plagend.

"je ex? jullie leken behoorlijk innig anders!"momeplde hij, en oen hij ebgon voer jaleors keekek hij schamper."jaloers op zo scharminkel? geef mij maar iets met vlees en een baard!(jeps dwergvrouwe hebben baarde)"zei gimli.

Legolas trok een wenkbrauw op en zijn grijns werd breder "vandaar dat je jaloers ben, jij bent stiekem gewoon een dwerg vrouw" zei hij met een wenkbrauwwiebel "en dat 'innig' was niet echt bepaald deel van een vriendelijk gesprek gimlos" zei hij koeltjes over Idrial.,

"Waarom is het eigenlijk je ex, je keek naar der met een bepalade blik, alsof je van de rhoud."Zei gimli toen die de vernaderinge van ze vriend wle ahd gezien."Hebbemn jullie ruzie?"bromde hij."Heeft ze je wat geflikt?"hij keek naar hem en keke of die dirial ging neerhlae met ze bijl als die legolas gekwets had