The Lost Girl

Remus keek ahar aan. je zal er vast een geode rede voor hebben gehad die ik maar wat graagvan je wil horen melz."Zei remus rusitg maar neit boo, hij keek aha rvirnedelijk aan en was neit van plan ruzie met haar te krigjen of iets


Amber knitke en veolde dat haar woede jegens haar meoder al sterk afkoelde, ze keke haar oom aan."zullen we naar e toe gaan?"Vroeg ze zachtje.s

Sneep streelde even door de haren van Amber en knikte toen. "Het zou jou en je moeder goed doen als je haar een stevige knuffel zou geven..." zei hij rustig en stond al op.

Tops was in een gesprek geraakt met enkele huffelpuffers, waardoor ze minder aandacht had voor Remus.

Melian wreef eventjes over haar voorhoofd en trok haar knieen op, waar ze vervolgens haar armen omheen sloeg. "Ik was pas 16 en ik dacht dat je me niet meer wou en dat ik je toch wel kwijt zou raken. Ik was pas zwanger en het enige waar ik aan kon denken was dat ik hou kwijt zou raken, Reem." vertelde Melian. "Daarom heb ik het allemaal verborgen gehouden en je zou het niet snappen als Amber opeens voor je neus stond en vertelde dat jij haar vader was. Daarom had ik het Amber ook niet verteld en ben ik maar naar Frankrijk verhuist om zeker te weten dat ik jou niet tegen zou komen en dus niks kon verraden." vertelde Melian veder.

Amber knikte en rende zo wat op haar meoder af en knuffelde haar vrolijk stevig ze keek haar even aan en keek verlegen anar remus ze voelde zich een beetje bang

Remus keek amber aardig aan en keek evenanar tops, daarna keek hoj wer naar melian."mel, dat is het stomste wat je ooit hebt bedacht, ik wilde super graag kidneren altijd nu nog zelfs! "Zei remus hij was niet kwaad op haar dat kon je zien maar hij vond eht wel erg.

Melian viel bijna om toen Amber haar omhelsde. Ze gaf haar een dikke knuffel terug. Melian liet Amber weer los en ze keek naar Remus. "Zo dacht ik er echt over en denk ik er nog steeds over, al begin ik nu wel te twijfelen." zei Melian bedenkenlijk.

Remus ging naast haar zitten en bestudeerde amber grondig, hij glimalchte naar haar en vondd het fijn dat zij zijn dochter ewas ze leke erg opmelian. "Weet je uberhaud wel hoe kapot ik was toen je weg waS?"Vroeg remus opeens aan haar

Sneep liep rustig naar Luthien en Chris toe. "Ik laat het nu aan hun drieën over, ik heb gedaan wat ik kon om Amber bij te doen draaien." zei hij rustig en omhelsde toen even zijn dochter en toen zijn vrouw.

Tops kon het niet meer aanzien dat Remus zo rustig en lief deed tegen Melian en Amber en stond dus recht en liep naar hun toe. Perkamentus moest Lupos trouwens nog spreken, dus ze had een prima excuus om die twee uit elkaar te halen. "Sorry dat ik jullie gezellig onderonsje verstoor..." zei ze rustig en kon nog net de dubbele ondertoon bedwingen "Perkamentus wil je spreken, lieverd..." zei ze rustig en keek Melian even met een vuile blik aan, waarmee ze wou zeggen dat Remus met rust moest laten, dat hij nu van haar was en nooit meer van Mel.

Melian keek naar Tops terug, met dezelfde vuile blik als zij naar haar keek. Melian moest zichzelf inhouden om niet meteen een gevecht met haar te beginnen, maar ze snapte ook wel dat Tops zo tegen haar deed. Waarschijnlijk zou zij ook zo tegen Tops doen als het andersom was. Melian keek naar Amber en streek een pluk donker haar weg uit haar gezicht.

Christina keek haar echtgenoot even aan en glimlachte naar hem, ze kuste hem zachtjes."je hebt goed gneoeg je best gedaan leiver.d"Zei ze gemeend tgeen hem en ze keek hem even aan, en vond het fijn zo met hem.

"Melian ik ben zo terug, ga alsjeblieft niet weg,"smeekte hij haar, hij drukte een kus op amber;'s voorhoofd en hij keek naar melianen keek ngo even smekend of ze wel bleef hij liep naar eprkamentus en kwam een half uur later werr terug.

Melian had een arm om Amber heen geslagen en ze knikte. Ze bleef zitten waar ze zat en keek naar Remus toen hij weer terug kwam. "Zijn de dooddoeners weg?" vroeg Melian aan Remus. Ze dahct dat hij daar namelijk iets van gehoord zou hebben.

"jaa ze zijn allenmaal weg, foesi,weg echt weg."zei hij vrolijk en hij keek anar amber, en keek ook naar melian. "ben je hertrouwt?"Vroeg hijr usitg ana haa

Melian glimlachte opgelucht. "Dat is mooi." zei ze. Melian keek naar Amber. Toen Remus iets aan haar vroeg keek ze weer naar hem. "Nee nooit." zei ze rustig. Melian had nooit wat voor iemand anders gevoeld.

Sneep was al lang blij dat hij zijn vrouw nog levend bij zich had. Er waren al een paar leerlingen vermoord door de dooddoeners en het feit dat hij net aan de dood was ontsnapt met Amber bij zich, maakte hem nog meer zorgen om zijn gezin. "Ik ben echt heel erg blij en opgelucht dat onze familie gespaard is gebleven..." zei hij rustig en kuste Chris zachtjes op de mond, terwijl hij met haar knuffelde.

Tops kon het echt niet hebben dat Remus zo vriendschappelijk met haar deed, hij had 15 jaar niets van haar gehoord en nu ze plots terug was, leek het alsof zij niet meer bestond. Het liefst zou ze die Melian nu gewoon beheksen, maar ze deed het dan toch maar niet. In de plaats daarvan begon ze te helpen met de verzorging van de gewonden.

Remus keek even naar tops en was in ewn rtwee strijd hij wist neit wat hij moest doen hij had melian echt vresleijk gemsit altijd, en hij ashd met tosp gneomen om ahar te vervangenamasr toch hield hij ook van tops."misschien metoen we een keer met ze alle etne."Zie rmeus toen daarmee bedoelde hij ook tops erbij


Christina keek haar man aan."We moeten helpen met de wonde te verozrgneZ:ëi ze tijdens het ksusen door. "we mkunnen daarna algn gneoeg kleffen.zéi ze lachend

Melian stond op en keek om haar heen. "Ik ga door het kasteel lopen, om te kijken of er nergens meer mensen zijn behalve hier dan." zei Melian en ze keek naar Amber. "Severus let wel op je, Am." zei Melian en ze pakte haar toverstok uit haar mouw. "Lijkt me wel een goed idee van dat eten." zei ze.

Sneep wist dat ze gelijk had. "ik weet het, maar ik ben echt opgelucht dat jou niets is overkomen..." gaf hij eerlijk toe en gaf haar nog een zachte kus op haar lippen. "Laten we eerst naar de jongste slachtoffers gaan..." stelde hij toen aan haar voor. Hij had nog niet gezien dat Melian weg gegaan was.

Tops kreeg het plots moeilijk toen ze zag dat 1 van de tweeling Wemels dood was. De Wemels waren altijd al zo aardig voor haar geweest. Daarom liep ze naar Molly toe om haar medeleven te betuigen.

"Zal ik met je mee gaan melian?V"roeg rmeus rusirtg aander msiscgien konde ze dan wat praten,en hij keek ahar even rvagent aan.

"is oe lieverd is goed."Zei ze tegen hem, ze keek naar Luthien. "Gelukig zijn we met ze alle 100%in orde.'merkte ze toen op aan Severus. "maar alte we ons nu bekomeren om andere...

Sneep merkte nu pas op dat Melian en Remus aan het vertrekken waren. Hij keek naar zijn dochter. "Luthien, zorg jij voor Amber, terwijl je moeder en ik de gewonden verzorgen?" vroeg hij vriendelijk aan haar. Zijn blik ging even naar Tops die bij de Wemels stond. "Die tops wordt nog pissig als Remus zo door blijft doen..." zei hij toen zachtjes. Sneep kende Tops goed genoeg om te weten dat ze erg beangstigend kon zijn als ze kwaad was.

Melian knikte. "Ik vind het goed, tenminsten als je er geen problemen met Tops door krijgt." zei Melian. Ze had heel erg sterk het gevoel dat ze Remus zijn geluk met Tops niet moest bederven. Melian liep een gang in en het was er pikken donker en koud. Ze rilde eventjes. Melian stak haar toverstok voor haar uit. "Lumos." zei ze.

"Dat is rmus zijn probleem."Zei christina toen lichterlijk bod, ze glimalchte naar haar man eniep toen anar een kreuple leering toe, rusitgh heelde ze het been


Luthien knikte en liep naar amber."kom amar hoor amber."Zei e vriendelijk tegen haar

"Dat zal vast niet, dora begrijpt het wel/."Zeu remus die daarvan overtuigt was, hi was ervan overtuigt dat tops wel zou begrijpen dat hij graag amber en alles beter wilde leeren kennen.

Tops keek om en zag nog net Melian weg gaan en even later zag ze Remus ook volgen. Ze werd daar echt kwaad voor. Waarom zag hij haar niet meer staan? Die stomme Melian kwam gewoon haar leven verpesten, kon ze dan echt niet voor goed uit hun leven blijven??? Ze liep uiteindelijk naar een gewonde zevende jaars van Huffelpuf en hielp hem terug op de been.

Sneep keek naar Chris en wist niet waarom ze zo bod deed als hij het steeds over Tops had. Oké, dat ze was jong en was soms tot vervelends toe onhandig, maar ze was een vrolijke en lieve meid. Nouja, hij besloot maar om dat niet aan zijn vrouw te vertellen, voor ze nog zou denken dat hij wat voor dat paars gedrocht voelde. Hij hurkte zich neer naast Loena Leeflang en begon haar te verzorgen.

Melian liep rustig veder en keek om haar heen. Het was er donkerder dan ooit. Je zag echt duidelijk dat de dooddoeners lekker hun gang waren gegaan. Melian keek naar Remus en voelde zich verliefd in het bij zijn van hem, maar ze kon het niet laten blijken, vooral niet nu hij met Tops was.

Remus keek naar melian toe."maknerne jij en amebr trouwens hellemaal niks?"Vroeg hij toen bezorgt en een beetje rood odmat hij daar nu pas om vroeg schaamde hj zich.


Christina keek schuin naar seveurs ze vond eht zo leif hoe hij andere verzorgde

"Nee er is niks aan de hand met ons. Met jou toch ook niet hoop ik?" vroeg Melian en ze keek hem weer aan. Soms vroeg ze zich wel eens af waarom ze het geheim voor Remus had gehouden en zelfs heel soms had ze er spijt van.

Sneep kreeg Loena er vrij snel boven en hielp haar rustig om op te staan. Daarna keek hij rond, zijn blik kruiste die van Chris en glimlachte lief naar haar. Daarna liep hij naar een andere leerling toe om te helen en ging ondertussen ook een gesprek aan met Anderling die hem was komen helpen.