The Lost Girl

Amber begon steeds meer en meer te hoesten ze voelde zich echt beroerd. maar z eprobeerde het neit te alten emrken ze iwlde de lol neit bederfen


luthien kreeg de slappe alch van ahar vader



remus keek haar aan en streelde rusitg haar slanke bene. "hoe lang zijn we al smane?"

Severus lachte rustig met hun mee, maar na een tijdje merkte hij op dat Amber de hoest had en die leek niet te stoppen. Hij nam haar bij de arm vast en kneep er zachtjes in. "gaat het?" vroeg hij bezorgd. Hij was altijd al met zijn nichtje begaan en probeerde deels als een soort vader voor haar te zijn, juist omdat de vader niet van haar bestaan af wist.

Tops keek naar Remus, eerst was ze wat verbaasd, maar begreep toen dat hij het soms eens vergat hoe lang ze nou degelijk een relatie met elkaar hadden. "We zijn binnenkort vier jaar samen Remus..." zei ze rustig en streelde even zachtjes over zijn wang.

Remus keek haar even aan en glimalchte."sosm vergeet ik dat het al zo lang is ik herriner me alels ngo asld de dag van gister namelijk.Zëi ze orpecht gemeend tegen haar


Amber schudde haar hoofd de hoest stopte maar neit.'neits ergs gewoon rot kribeel hoest geen zorgen!"
ze had het van haar medoer dat ze eht nwiet widle als emnsen zorgen om haar maakte.

Sneep zuchtte "Dat heb je van je moeder..." merkte hij op en glimlachte "maar besef dat dat jou ook in de problemen kan brengen." Soms hoopte hij nog dat hij dat gedrag bij zijn nichtje kon veranderen. Met een zwaai van zijn stok toverde hij een glas water te voorschijn en duwde dat in haar handen. "Drink op, het is gewoon water... Dat helpt altijd met kriebelhoesten, als het nog niet over is, moet je me toelaten dat ik wat onderzoekjes doe."

Tops glimlachte en omhelsde hem stevig, soms was ze bang dat alles gewoon een andere reden had dan ze dacht, dat hij gewoon met haar hing, omdat hij Melian niet kon vergeten, maar toch niet alleen wou zijn.

Chrisitna keke ebzorgt."meoten we het neit aan melain alte weten?V"Roeg ze rusitg en wachtent. af wat hi er van vond of melian het wel of niet moest horen wat er aan de hand was.
Christina voelde aan ambers voorhoofd terwijl die eht glas leeg dronk. "ze heeft koorts..."


Remus streelde door over haar rug en zuchten die hij vond het heerlijk emt haar, zo te zirtten "misschien kan jij eens met christina praten."Zei hij toen. "toruwens zullen we vanavond uit eten gaan? dan zal ik ook me modn houde over dit helle gbeeuren."

Sneep hoorde wat Chris zei en tilde Amber daarna meteen op en legde haar neer op de bank. Hij keek haar aan met een blik waarmee hij wou zeggen dat hij geen gemaar of tegenspraak duldde. Met de weinige spreuken voor verpleging die hij kende probeerde hij al een paar dingen te onderzoeken. Hij keek naar Chris "Wil jij Poppy naar hier vragen?" vroeg hij aan haar. Daarna keek hij weer naar Amber. "Het is belangrijk dat je eerlijk antwoordt op mijn vragen..." en keek haar uitdrukkelijk aan "Heb je ergens pijn, voel je je misselijk of heb je stijve spieren?" vroeg hij meteen.

Tops keek naar Remus, Chris en zij waren niet bepaald de beste vriendinnen. "Ik kan proberen" zei ze dan maar, Remus wist nochtans dat zijzelf het niet kon vinden met Sneep, Chris en Luthien, waarom dat kwam had ze wel ideeën over, maar geen concreet gegeven. Ze glimlachte toen hij over het etentje begon. "graag Remus..." zei ze.

Christina knikte en stuurde onderweg een bericht aan melian met dat Amber ziek was, rusitg liep ze naar de ziekenzala toe ze maakte zich rvesleijk zorgen ze liep lagns het kantoor van remus en tops,

amber schudde haar hoofd."beetje duizelig en msielijk amar meer eit."Zei ze zachtjes ze snapte neti wat er met haar ana de hand kon zijn.

Remus kuste haar eventjes zachtjes op de mond en glimlachte dankbaar."Dan ga ik een resturantje uitozeken ene heel speciale."Zei hij toen tegen haar, hij knuffelde haar stevig en lief en hoopte dat ze snel emt chirisnta sprak des te eerder ze eraf warne hj ze gedachte weer op iets gehel anders kon zetten

Tops keek naar Remus en glimlachte. "Dan laat ik je even alleen, zodat je rustig kunt zoeken... Ik zal ondertussen een wandeling maken in het kasteel en bedenken hoe ik het best Christina kan aanspreken..." Ze stond op, gaf Lupos nog een zoen op de mond en verliet toen zijn kantoor.

Sneep nam een deken en legde dat over Amber neer, zodat ze zeker al geen kou kon gaan lijden. Hijzelf had ook helemaal geen idee wat er mis kon zijn met haar. Het leek best wel een gewoon griepje, maar iets zei hem dat het wat anders was. Hij keek even naar Luthien. "Wil jij enkele moeder en Poppy mijn kantoor binnenlaten en de rest wegsturen?" vroeg hij aan haar, omdat hij liever geen seconde meer van Amber haar zijde wou wijken en toch iemand op de uitkijk wou hebben staan.

Melian was net bezig met haar werk toen ze het bericht ontving. Snel liep ze eventjes naar achter. Toen ze zag dat niemand er was, viste Melian het briefje uit haar zak en las ze dat Amber ziek was. Melian pakte haar toverstok en schreef op de achterkant: Is het ernstig en moet ik ervoor terug komen?

Christina sdchreef terug: ik weet niet of het ernstig is goed ziet het er neit uit zxe lgit te rillen het lijkt wle op griep maar toch erger, zelfs seveurs krigjt het niet weg ik haal nu poppy stuurde ze daarna haalde ze poppy pleister.

Ltuhien knikte en ksute haar vader op zijn wang en liep toen naar bende toe richtign zijn kantoor en wachten eht daar rusitg af.

Remsu grisjnde en knikte hij ksute ahar gedag en ging toen doenw at ze zei.

Melian was in de lege kamer blijven staan en ze ontving het briefje weer. Ze dacht na. Eventjes kon zie hier toch wel weg? Melian liep naar haar baas toe. "Il ya quelque chose qui s'est réellement passé à la maison. Je dois maintenant de retour. Si le temps est meilleur, je reviens." zei Melian tegen haar baas en ze was voordat hij nog iets kon zeggen vertrokken. Melian kwam aan op Zweinstein en liep zonder erbij na te denken Remus tegen te komen naar binnen.

Remus liep over de gangen van Zweinstein rond aan na denken hij liep tegen een vrouw op(melian) omdat hij niet op aan lette was."Sorry mevrouw!"zei hij en hij hield meteen stil toen hij zag wie het was. Vol verbazing keek hij haar ana hij ahd egdacht dat ze dood was.

Melian schrok zich dood, vooral omdat het Remus was! Melian pakte snel haar toverstok en liet wat ontploffen, zodat er grote wolken rook ontstonden. Snel liep Melian naar de kerkers en stromde ze het kantoor van Severus binnen.

Remus dacht dat ie gek aan het worden was en ging metene opzoek anar tops


Luthien keek op."Melian wat doe jij nou hier?V"roeg ze veasst neit dat z ehet erg vond."Heeft mama je gebricht ofzo?"Vroeg ze verbaast.

Remus dacht dat ie gek aan het worden was en ging metene opzoek anar tops


Luthien keek op."Melian wat doe jij nou hier?V"roeg ze veasst neit dat z ehet erg vond."Heeft mama je gebricht ofzo?"Vroeg ze verbaast.

Melian was helemaal buiten adem. "Uhmm... Ja je moeder had me een bericht gestuurd. Waar is Amber?" vroeg Melian en ze keek eventjes rond. Ze was nog steeds van slag van dat ze Remus was tegen gekomen.

"Boven papa zit bij der, gaat het wle met je?V"roeg Ltuhien ebzorgt terwijl ze meliand e weg wees

Melian keek naar Luthien. "Ik kwam Remus tegen." zei ze nog steeds in shock. Melian hoopte echt zo dat Remus niet door had dat zij het was, maar de kans was klein. "Dan ga ik maar even naar boven." zei Melian.

"Herkende hij je?"Vroeg ze geschrokken teriwjlz e met haar tante mee liep en ze oepdne de deur voor ahar.

Melian haalde haar schouders op. "Ik heb geen idee. Hopenlijk niet." zei Melian en ze liep omhoog naar het andere gedeelte. Ze klopte op de deur en wachtte op antwoord.

Luthien gign gewoon naar binenzonder opa ntwoord te wachten en zag dat maber ogpeorlt lag op een bolletje te rillen.

Melian volgde Luthien en zag Amber. Snel liep ze naar haar toe. "Hee lieve Am. Wat is er nou allemaal aan de hand?" vroeg Melian lief en rustig. Zachtjes streelde ze over Ambers voorhoofd heen die gloeide.

Amber keek naar haar meode,r ze pakter haar hand vast en wilde dat haar meode rneit meer weg gign."Blijf bij me.Zëi ze smekend ze voelde zich echt neit goed!

Melian ging voor haar dochter op de grond zitten en hield haar hand stevig vast. "Rustig maar, Am." zei Melian en ze glimlachte eventjes naar haar dochter.

Amber keek dnakabar naar haar meoder, en glimalchgte krot terug ze slot even haar goen en vond eht echt fijn dat haar medoer er wa.s"ga je neit emer weg tot ik beter ben?"