Between Love and Fire

Emily keek haar moeder aan en veegde eventjes wild haar tranen weg. "Het doet me zo denken aan iedereen die dood is." zei Emily zachtjes en ze haalde eventjes haar neus op. Ze keek naar de grond en Emily had zelf ook wel door dat haar vader de laatste tijd een beetje weird deed. "Mama, waarom ben je niet meer bij papa?" vroeg Emily vrij onschuldig.

Anna keek naar haar dochter, ze dacht dat ze het misschie wel meost weten gewoon, hoe ahrd de waarheid ook was, ze was oud genoeg enhad er recht op."Weet je heel zeker leiver dat je het wilt weten?"Vroeg ze aan haar en ze keek er aan.

Emily knikte. Ze wou het echt graag weten. Emily vond ook dat ze haar vader dan beter zou kunnen helpen. Emily keek haar moeder aandachtig aan en ze hoopte niet dat haar moeder opeens niets meer zei.
Melian liep de kelders in en haar ogen waren rood van het huilen. Ze zocht Christina of Severus. 1 van hen was al voldoende.

Christina glimlachte naa rhaar man en wist dat dit eits was dat severus alleen met luthienmeost bespreken."tot zo ik ga evne lopen."Zei ze toen amar en ze ging weg xe liep door de kerkers

Anna zuchten diep zweeg even en slitk wa tmoeilijsk weg."je weet dat papa en ik de laatste maande veel ruzie hadde he? dat kwam odmat hij aan de drugs was, ik wilde hem eraf helpen maar het lukte neit en ik werdban van hem, vandaar dat ik na zo lange tijd vbij hem weg ging, hij kan het nie verkropen dat ze vader dood is."

Melian zag Christina en ze liep snel naar haar toe. "Chris, gelukkig heb ik je gevonden." zei Melian.

Emily schrok zich dood en het leek wel alsof er een emmer ijskoud water over haar heen gekieperd was. "Maar, maar.. wat nu dan?" vroeg Emily angstig. Ze was bang dat haar vader zichzelf van kant zou maken en dat mocht niet gebeuren.

"mels wat is er met je?V"roeg z emeteen ebzorgt en z eknuffelde haar schoonzusje stevig

"ik weet het neit leifje, ik maak me mehga zorgen om je vader ik wilde hellemaal niet bij hem weg, maar samen blijvewn als hij onder de drugs is kan ook niet..."Zei ze ze zuchten."ik ben ook bang net als jij dat er wat met hem gebuert maar ik weet ook neit meer hoe ik hem kan helpen als jij een ide ehebt mag je eht zgegen leifje."

Toen Christina Melian omhelsde, begon Melian te snikken. "Alles hier doet me denken aan Remus." snikte ze. Melian huilde bijna de hele dag door en ze vroeg zich af of ze zich wel sterk kon houden als ze les aan het geven was.

Emily vond het echt vreselijk. "Waar haald hij die troep vandaan? We moeten zorgen dat papa eraf blijft, anders kunnen we het wel schudden." zei ze. Emily gaf haar moeder even een stevige knuffel.

Christina knuffelde haar."waarom stop je hier neit met werken, neem je gene andere baan? of ga op vakantie dan ga ik wel mee als je wilt, sEverus en luthien redde zich wel samen hierzo, dus dat kan gewoon als je wilt leifje."Zei ze tegen ahar schoonzusje

"ik weet het niet, je vader wilde het neit zgegen misschien meoten jij ik en hij maar eens met ze alle aan tafel gaan zitten en praten.."Zei ze toen

Het leek wel eventjes om Mels niet meer kon stoppen met huilen. "Ik weet het niet. Ik kan Dane niet alleen laten, hij is er zelf ook nog helemaal in shock van." zei Melian snikkend en ze was echt blij dat Christina zo'n goede vriendin van haar was.

Emily knikte. Ze voelde zich nu nog slechter dan ze zich al voelde. Gelukkig was haar moeder er nog om goed voor haar te zorgen en dat had Emily nog wel eventjes nodig. Meestal had ze zo'n inzakking in het begin van het jaar, maar meestal verdween het later weer.

Christina keek naar Melian en wist neit dat anan en dane uit elkaar waren."die heeft anna om voor hem te zorgen denk nou even ana ejzelf en neit aan een ande.r"Zei ze rusitg tgeen melian

anna keek haar aan.'wil je anders dat ik evne je avder haal zodat je emt hem akn rapten leifje?V"troeg z erusitg en z ekeek echt mega ebzorgt ze durkte haar dichter tegen haar aan.

Melian was het vergeten om Christina en Severus te vertellen. "Die twee zijn uit elkaar." zei ze. Melian voelde zich best wel ellendig..

Emily schudde van nee. "Later misschien." zei ze. Emily moest eerst alles eventjes tot haar laten bezinken.

chrisitna keek geshcrokken naar melian."hoezo dat?V"roeg ze



anna knitke."Zullenw en naar binnen gaan eht feestmaal voerslaan en naar me kamer gaan en daar gewoomn eten?"vroeg ze.

hermelien2607 schreef:"Ik heb amper vrienden..."zei ze tegen haar vader, ze keek hem zuchtent aan. Z knuffelde hems tev ig en zuchten nog maals. "ik vind eht gwn vreemd om zo te meoten doen.."

Sneep keek zijn dochter aan, hijzelf had vroeger ook niet zo heel veel vrienden gehad en vroeg zich af of dat erfelijk was. "je zou het dus liever hebben als de hele school wist dat jij mijn dochter was?" vroeg hij toen zacht. Ergens wist hij wel dat ze hier ja op zou antwoordden en was dus in zichzelf al bezig aan het zoeken naar een manier dat het best liet weten dat hij al een heel eind getrouwd was en een dochter van 16 had.

Luthien haald ehaar schouders op."ja, maar jij wilt het neit en ik wil neit da tij eht gaat zeggen tegen d emensne als je het neit wilt dat ze het weten.ZSei ze toen naar waarheid tegen hen en ze keek z erusitrg aan.

Sneep keek naar Luthien en glimlachte even. "dankje, maar ik merkt zo dat het voor ons drie moeilijk is afstandelijk tegen elkaar te doen. We zien elkaar dagelijks en het meeste als anderen in de buurt zijn... Ik heb het zelf ook vaak moeilijk om je moeder met rust te laten." zei hij rustig. "er zal hoe dan ook een dag komen dat het uit zal komen..."

Jennifer zat aan de afdelingstafel van Griffoendor en keek rond, haar vriendin Nadine zat aan de tafel van Ravenklauw en kon ze nu niet spreken. Jen zat wat afgesloten van de anderen en dat vond ze niet zo fijn. Maar ze werd nou eenmaal sinds het begin hard genegeerd door iedereen, dat ze niet durfde te praten en niemand opzocht om haar problemen mee te delen. Als er samengewerkt moest worden, probeerde ze dat meestal toch alleen te doen of vroeg ze hulp aan Luthien, die was de enige meid in Griffoendor die nog met haar durfde te praten.

Luthien glimlachte."en je bent het met me eens dat het het ebste is als ze er achter komen vanuit osnd an vanuit een ander?V"roeg ze aan haar vader, ze keek hem aan en knuffelde hem ze zat nu rusitg bij hem op schoot.

Sneep keek haar aan. "natuurlijk vind ik dat ook, als een ander eerst zou zijn om dat te vertellen, zouden ze het denk ik niet snel gaan geloven, maar we kunnen beter op zeker spelen door ervoor te zorgen dat wij drie het vertellen aan de anderen..." zei hij rustig. Voorzichtig deed hij de ketting van rond zijn nek en haalde er zijn trouwring van af, deze deed hij meteen rond zijn ringvinger, zodat het beter zichtbaar was. "aan wie zou jij het eerst vertellen?" vroeg hij toen nieuwsgierig.

"ik vertel het straks aan jennifer. Ninna weet het al lang, logich ze is een nicht."lachte ze tegen ahar vader en ze was blij en vrolijk nu.

Sneep dacht na, maar kon zich niet meteen bedenken wie Jennifer was. "Bedoel je die meid die door heel wat andere Noira wordt genoemd?" vroeg hij toen voorzichtig, Hij wist dat er een meisje uit Griffoendor fel achteruit werd geschoven en zo goed als niemand vrienden met haar was, enkel die vreemde van Ravenklauw, Nadine, werd nog eens bij haar gezien.

Jennifer had haar handen over haar oren gedaan, want overal werd ze geroepen. "Hé, psst, Noira! Kijk eens hier liefje..." Ze kon het niet meer aan. Het liefst rende ze gewoon de grote zaal uit, maar wist dat ze nog harder uitgelachen zou worden dan. De kap van haar zwarte cape deed ze aan en verborg haar gezicht, ze wou niet laten zien dat ze moeite had om haar tranen binnen te houden.

"jaa die, dies aardig.Zëiz e g;limalhend ze zag jeniffer als een goede vriendin, al wist z eneit of eht andersom ook zo was. "Vind je dat goed papa?"vroeg z ehem en ze keek heme ven aan en wachten eht rusitg af

"Je vertelt het aan wie, waar en wanneer je maar wilt liefje..." zei hij teder tegen zijn dochter en gaf haar een zoen op de wang. Sneep zou Chris later wel vertellen dat hij het oké vond dat ze aan andere vertelde dat zij twee samen getrouwd waren en een goede dochter hadden.

Jennifer probeerde zoveel als mogelijk de mensen om haar heen te negeren en had eerlijk gezegd wel nodig aan steun van een goede vriendin. Er waren maar twee mensen op Zweinstein waar ze mee sprak, haar beste vriendin Nadine en haar kamergenoot Luthien. Maar ze wist niet zeker of die twee wel blij waren haar in hun vriendengroep te hebben.

Luthien keek ahar vader aan."De zwadderaars maken eht jenniffer echt heel zuur kan je ze neit zeggend at z emetoen stoppen akn je dat doen voor me?V"roeg z eheel leif en ze gaf hem kuse op de wang."alsjeblieft leifste papa."

"Het zijn niet alleen de Zwadderaars die haar lastig vallen Luthien... Elke afdeling maakt het haar even zuur, ik weet zelfs Griffoendors die haar lastig vallen." zei hij rustig, hij loog niet, hij had vorig jaar alle zevende jaars van Griffoendor Jennifer zien lastig vallen, hij had hun toen naar Anderling gezonden die hun zwaar had gestrafd. "sinds ze hier op school zit, heeft ze constant problemen..."

"misschien als ze weten dat jij mijn vader bent end at zij een vrinedin van me is dat ze dan bang voor je wordne.Zëi ze lacend en hopend, ze keek hem aan,z e hootpe echt dat da tmsischien wel zou helpen.

"Ik weet het niet Luthien, heel weinig mensen weten dat jij vrienden met Jennifer bent. Het gaat enkel de ronde dat ze bescherming zou zoeken bij 'scary Nadine' en geen vrienden heeft..." zei hij rustig, dat had hij altijd al gehoord van zijn afdeling en dat hij tot voor kort ook altijd gedacht.

Jennifer keek langs de tafel van Griffoendor, opzoek naar Luthien, maar kon haar nergens vinden. Haar ene hand zat rond haar toverstok geklemd en ze had moeite om haar emoties onder controle te houden. Waar was haar vriendin als ze haar nodig had?