Between Love and Fire

"morgen ochtent, zullen we mroge cohtnet utigebried praten?V"roeg z rotne aan haar, ze wist zlef neit eens wat noira was maar ze durfde het neit te vragen ze keek er aan of dit goed gneoeg was voor haar.

"Ik heb niet veel keuze, jou vader staat op de eerste plaats en dat snap ik, dat hoort ook zo te zijn..." zei ze rustig. "Ik zal me ondertussen proberen in te houden om mezelf niet te versieren..." ze gebruikte expres het woord snijden niet meer, omdat ze Luthien niet op stang wilde jagen. "Wens hem veel beterschap van me..." zei ze over haar zieke vader.

"morgne cohtent zla je me zine, da beloof ik."Ze ze oprecht en hierna rnede ze weg teurg naar d ekamer rvan haar ouders, zezag melian en knuffelde haar ventjes."Hee mensen

sirhena vlaslink schreef:Severus keek naar zijn dochter "ga misschien even langs bij Jennifer..." zei hij rustig en richtte zijn aandacht toen op zijn zus. Hij liep naar haar toen en omhelsde haar. "Ik ben blij je te zien." zei hij eerlijk en keek haar aan. "gaat het?" vroeg hij rustig.

Jennifer voelde het bloed nog steeds langs haar arm heen lopen, maar dat leek haar te sussen. Het mes had ze nog steeds vast, maar legde die nu naast zich neer op de tafel.

Nu Severus Melian had omhelst, voelde Melian zich echt klote. "Nee, het gaat niet meer. Alles gaat kapot." snikte ze. Melian begon best wel erg te huilen. "Alles doet me denken aan Remus.. echt alles." zei ze door haar tranen heen.

Severus keek naar Melian die voor hem stond te janken, hij had echt helemaal geen idee hoe hij zijn zus het beste kon troosten. "Het zou verkeerd zijn als je niet meer aan hem dacht, hij was je man Melian..." zei hij rustig en keek even naar Chris, hij zou niet weten wat hij zou moeten doen als hij haar zou verliezen. "Ik weet niet goed wat ik moet doen om je te helpen zus..." zei hij toen eerlijk en bleef haar nu aankijken. Hij keek op toen zijn dochter de kamer weer binnen kwam.

Jennifer liep nog steeds buiten rond en wist niet goed of ze Luthien kon vertrouwen, ze was erg geschrokken van het feit dat ze zichzelf sneed en ergens was Jen bang dat haar vriendin met haar vader zou spreken over haar kerven. Als ze dat zou doen, zou ze echt nooit meer wat aan haar vertellen...

Melian snikte veder en het leek wel of ze niet meer kon stoppen. "Wil je alsjeblieft tegen me blijven praten." snikte Melian. Ze wist zelf dat het zou helpen als hij tegen haar zou blijven praten. Melian vroeg zich af wat Remus eigenlijk gewild zou hebben. Het enige wat ze wist, was dat Remus niet dood wou en dat het ook best onverwacht kwam allemaal en dat had waarschijnlijk het meeste ingehakt op Mel.

Christina keeek naar melian.,"Re,mus zou niet willen dat je zo ongelukig wasmelian hij zou je graag weer gelukig zien van hem een part met een asnder eman dat weet ik xzeker.Zëi ze rusitg.


anna had wat eten alte brengen en keek naar haar dochter. "zo wil jemisschien nog eits doen of wat?"

Sneep keek naar Melian en dacht na, in de tussentijd had hij Luthien in zijn armen genomen en knuffelde haar. "Melian, je mag niet zomaar gaan opgeven, er zijn heel wat mensen die zielsveel van je houden en het zou zonde zijn dat je ophield met leven. Je zoon en kleindochter hebben je nodig..." zei hij rustig, hij wilde eerlijk gezegd over wat anders gaan praten, maar hij had echt geen idee waar hij anders kon over spreken.

Melian snikte. "Ik weet het niet meer, ik voel me echt te ellendig om nog iets nuttigs te doen. Ik kan me op niks anders concentreren en ik weet echt niet wat ik moet doen." zei Melian. Ze dacht aan Emily en ze wist dat zelf zij het er moeilijk mee had. "Weet je, Sev. Zelfs Emi heeft het er moeilijk mee." zei Melian en dat vond ze ook best wel erg.

Ltuhien knuffelde haar vader even stevig en vroeg zich af of aha rdoeurs ent zo erg heen zoduen zijn als vand e ander syierf net zo als ahar ante, ze zuchten even diep en drutke ene ksu op ze wang, z evond het meoeilijk ahar tasnte zo te zien

Sneep dacht na, Emily had Remus nooit gekend, dus waarom kon zij er dan zo moeilijk mee hebben? Hij wist zelf nog niet dat Dane en Anna uit elkaar waren, daarvoor had niemand tijd gehad het hem te melden. "Waar heeft Emily het moeilijk mee?" vroeg hij toen voorzichtig en hoopte dat zijn zus het hem niet kwalijk zou nemen dat hij niet meer kon volgen. Hij keek even naar Chris en vroeg zich af of zei zou weten over wat het precies ging.

Off:
Emi heeft Reem wel gekent:P

On:
Melian keek naar haar broer. "Snap je het dan niet?" vroeg Melian. Ze liet hem even los en keek hem aan met een beetje angst in haar ogen. Vroeger begreep Severus haar altijd, waarom zou hij haar dan nu niet meer begrijpen?

Edit:
Never mind je had gelijk Wist niet dat het 19 jaar later was (

"Dane en Anna zijn uitelkaar Severus.Zei chrisitna toen die het zwelf ook nog maar net had gehoort van Melian ze zuchten even en schonk thee in voor eideree ze gaf het aan hun allen/.


Anna keek naar emily."Wil je praten croeg ze rustig.

Severus hoorde wat zijn vrouw zei en keek toen meteen naar zijn zus. "Hoelang zijn die al uit elkaar?" vroeg hij toen en begreep nu best wel waar Melian en Emily nu zo down waren. Hij nam het kopje thee van Chris dankbaar aan en nam er een slok van. Hij was trouwens ook benieuwd hoe het was gegaan tussen Luthien en Jennifer, maar vroeg er voorlopig niet aan.

Melian keek naar Severus. "Ongeveer vanaf de eerste week in de zomervakantie." zei ze. Melian veegde met haar wijsvinger langs haar ogen, die helemaal zwart werden van de uitgelopen mascara. Melian keek naar de grond en zuchtte eventjes diep.

Ltuhien zuchten en overwoog alles ana aha rvader t evetellen ober jennifer mar besloto da tothc neit t edoen

Sneep keek naar zijn zus, hij zei maar niets over het feit dat ze zo snel gewacht had om het te vertellen. "Hoe is het gebeurd?" vroeg hij zacht. Hij was best wel nieuwsgierig over waarom die twee uit elkaar waren gegaan.

Jennifer liep nog steeds buiten rond. Ze keek naar de lucht waar ze drie terzielers zag vliegen. Over de moord die ze had gezien, had ze nog nooit aan iemand wat over laten merken of erover verteld.

Melian keek naar Severus en haalde haar schouders op. "Emily was bij mij of bij Anna en ik heb Dane amper kunnen spreken, hij was heel vaak weg en als ik bij hem was dan liet hij niks los." zei Melian en dat vond ze eigenlijk best wel erg. "En Anna zei er ook niet veel over.. alleen dat het niet meer ging tussen hun ofzo." zei ze.

Anna liep op de gangen rodn om eyen voor ahar en ahar dochter te halen, ze keek naar een paar leelrigne die langs liepen ze keek even of ze iemand bekens zag


Ltuhien luisterde rusitg naar wat haar tante evrtelde en keek triestig, ze vond eht echt erg voor ahar familie.

Dane was klaar en hij voelde zich best wel down. Hij had echt weer wat nodig om vrolijker te zijn. Dane zag Anna. "Hee Anna!" zei Dane opeens en hij wou haar eigenlijk wel heel graag terug.

Anna schrok zich rot, en voelde eens teek door zich gaan toen ze d eman zag waar ze zo van hield."Hee Lie-Dane."Zei ze."Ze wilde eerst leiverd zeggen maar dat kon antuurlijk niet, z ekeke hem aan, en wachten af of die naar haar toe kwam.

Hij zuchtte even en dacht na. "Moet ik anders eens proberen te spreken met Dane of Anna?" vroeg hij heel voorzichtig.

Jennifer zuchtte en liep uiteindelijk het bordes weer op, het kasteel in. Wat verder zag ze Anna lopen, ze wist dat dat familie was van Luthien, maar meer ook niet. Ze glimlachte en knikte vriendelijk toen hun ogen elkaar kruisten, maar toen merkte ze een man op, ze dacht dat hij Dane heette en ging toen wat verder op een bankje zitten.

Dane liep naar Anna toe en pakte haar arm vast. Dane had net maar een beetje gedronken(A). "Anna, waarom ben je nou bij me weg!" riep hij. Dane probeerde haar te zoenen, want hij wou haar echt zo super graag terug.

Anna schrok toen hij haar probeerde te zoenen, al snel rookz e de geur van drasnk,z e legde haar handen op zijn schoduers en duwdne hem zachtjes weg."je hebt gedronken dane."Zei ze ze voelde zich beetje bang

Melian keek naar Severus. "Als jij Dane aan de praat krijgt vind ik het allemaal goed." zei ze. Ze was Severus toch wel heel dankbaar dat hij dit voor haar deed.

Dane keek naar Anna. "Dus?" vroeg hij. Dane haalde Anna's handen van zijn schouders af, al genoot hij toch wel van haar aanrakingen en duwde haar zachtjes tegen de muur aan.