Het begin.

Alice haalde diep adem en knikte. Ze was nog steeds wel blij dat ze hier waren, maar de blijheid was een beetje afgezakt door deze kamer. "Misschien wel... Maar ze hebben mij al ten dood laten verklaren voordat ik gebeten werd... toen ik het tehuis in ging schaamde ze zich waarschijnlijk zo erg dat ze dat hebben laten doen. In het dosier over mij staat mijn stertedatum, op dezelfde dag als dat ik toegelaten werd in het tehuis. Volgens mij schaamde ze zich voor mij..." Hoewel ze haar ouders niet kon herinneren dat dat toch wel wat met haar, en het voelde niet fijn.

Jasper gebruikte zijn gave om haar weer op der gemak te laten voelen en sloeg zijn armen om haar heen "Ik denk eigenlijk meer dat ze je in dat tehuis hebben gedaan om je te beschermen, als zij alles wisten over vampieren is het leven van hun dochter die gekke visioenen krijgt niet veilig denk je ook niet" zei hij geruststellend.

Alice voelde zich langzaam beter worden, maar wist dat dat door Jasper kwam en niet omdat ze zich werkelijk beter voelde. Ze keek Jasper een aan en haalde haar schouders op. "Maar waarom zouden ze mij dan ten dood verklaren?" Alice draaide zich weer naar het bureau en bladerde door de map. Het was één van de laatste artikels, vermoedde ze, omdat het nog best wel recent was en haar ouders een paar weken geleden waren overleden. "Misschien is het maar goed dat ik ze niet meer levend ben tegengekomen..."

Jasper haalde zijn schouders op "Misschien wel misschien niet." zei hij rustig. ze konden beter naar een andere kamer gaan,dacht hij misschien dat ze dan weer wat vrolijker zou worden, maar hij had zo het idee dat Alice niet van plan was deze kamer te verlaten voor ze wat meer wist over haar ouders en misschien der zus.

Alice keek Jasper even met een opgetrokken wenkbrauw op. "Als je al deze reacties leest op de krantenartikels... zou je dan niet denken dat ze het niet fijn zouden vinden als ik langs zou zijn gekomen?" Alice bladerde weer door opzoek naar haar eigen artikel en las deze toen. Tot haar verbazing waren haar ouders blíj dat ze was aangevallen. Ze waren er volop van overtuigd dat ze het wel had overleefd en dat zij nu een van hen was. Ze schreven dat ze blij waren dat ze nu niet meer zo kwetsbaar was, maar dat ze hoopte dat ze een goede vampier zou zijn en er geen misbruik van zou maken -hoewel ze niet verwachtte dat Alice er misbruik van zou maken.

Jasper las met Alice mee over haar schouder en trok beiden wenkbrauwen op "niet dus" concludeerde hij droogjes. Ze hadden het dus waarschijnlijk totaal niet erg gevonden als Alice langs zou zijn gekomen als Vampier als ze er zo heilig van overtuigd waren dat Alice anders zou worden dan alle andere vampieren dan zouden ze misschien wel hebben gehoopt dat Alice langs was gekomen.

Alice streek even met haar hand door haar haar. Ze wist echt niet hoe ze dit moest opvatten... "Maar waarschijnlijk is het maar goed dat ik niet eerder ben gekomen... Ik bedoel; mijn ouders zouden het misschien niet erg vinden maar zij waren niet de enige hier die mij kende..." ze probeerde zichzelf geen schuldgevoel aan te praten. Ze probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat het inderdaad maar beter was, omdat ze anders dat schuldgevoelz ou krijgen die ze niet wilde hebben.

Jazz had door met waar ze mee bezig was "Het is inderdaad maar beter dat je niet terug ben gekomen." zei hij inestemmend. Er zou misschien wel paniek zijn ontstaan hier in de buurt voor degene die Alice kende, en als haar zusje het niet zou weten zou die zo ongeveer een hartaanval krijgen als Alice ineens op de stoep zou staan. "Je hoeft je niet schuldig te voelen over dat je niet bent terug gekomen Alice, het is beter zo"

Alice zuchtte. Jasper had haar door. Natúúrlijk had hij haar door. "Ik voel mij eerder schuldig dat ik het niet wist... Ik had hier nooit weg moeten gaan toen ik net gebeten was..." Alice ging staan en sloeg haar armen om Jasper heen. "Ik heb ze pijn gedaan, ze zorgen op de hals gehaald... en ik herinner mij het niet eens..."

Jasper legde zijn arm om haar heen en keek der streng aan "Jij kon er niets aan doen dat je het niet wist en dat je dacht dat het beter was dat je weg ben gegaan Alice." zei hij "Het is je verboden hier binnen te gaan toen je nog mens was en dus is het niet jou fout dat jij niet wist dat zij wisten dat vampieren bestaan, jij dacht dat het beter was als je weg ging, en dat was ook eigenlijk wel zo" hij fronste diep.

Alice keek Jasper expres niet aan en sloot haar ogen. "Ik had het gewoon moeten weten..." mompelde ze eigenwijs. Ze wist niet hoe het kwam dat ze zich niets kon herinneren, maar ze vond dat het haar eigen schuld was dat ze niets kon herinneren. Iedereen kon alles herinneren, maar zij niets... het eerste dat ze zich herinnerde was hier in het huis, en dat was vaagjes geweest.

Jaspers frons werd enkel dieper en zijn blik strenger toen ze hem niet eens aan keek bewust nog wel. "Je kon het niet weten." zei hij schouderophalend. Hij vond het onzin dat Alice zcizhelf de schuld gaf dat ze zich niets kon herrineren terwijl haar ouders haar op hadden gesloten in een tehuis...ze mocht zelf niet in die kamer komen dus Alice kon er niets aan doen dat ze niets wist. Hij besloot er maar niet verder op door te gaan anders zou Alice dalijk nog chagrijnig worden "zullen we please naar een andere kamer gaan?" vroeg hij dus maar op en ander onderwerp overgaand.

Alice besloot maar niet op Jasper in te gaan gezien ze hier duidelijk een meningsverschil hadden en zij nooit zou toegeven, en ze Jasper er ook niet voor aan zag toe te geven. Ze haalde diep adem toen Jasper haar met een 'alsjeblieft' smeekte naar een andere kamer te gaan. Ze knikte, liet Jasper los, legde de krantenknipsel tussen de bladeren in de map en sloeg die dicht waarna ze die eigenwijs in haar handen bleef houden. Die zou ze zeker niet hier achterlaten.

Jasper zei er maar niets over dat ze die map wilde houden en liep als eerste de kamer uit, die had het behoorlijk verpest, het humeur van Alice dan, maar jha misschien had hij geluk en zou Alice weer wat vrolijk worden door de rest van haar ontdekkingen en herrineringen aan het huis. Hij wachte buiten de kamer op Alice. Ze hadden hier duidelijk een meningsverschil en hij zou dus net als Alice niet toegeven.

Alice stopte de map in de tas die ze had meegenomen, en liep achter Jasper aan. Ze pakte zijn hand weer vast, en keek de kamer rond. Het was de keuken, maar hij was totaal veranderd dan haar herinneringen haar zeiden. De achterdeur naar de tuin stond scheef, en de deurklink lag kapot op de grond. Bij de deur waren een aantal tegeltjes tegen de muur kapot gebarsten alsof de deur hard open was gegooid en nooit meer was hersteld.

Jasper fronste diep "Oke"zei hij met opgetrokken wenkbrauwen toen hij alle ravage zag die er in de keuken was aangericht, op de grond lagen glasscherven, de stoelen waren omgevallen en lagen her en der door de keuken verspreid, deuren van kastjes lagen uit hun scharnieren "T' lijkt wel alsof der hier is gevochten..."mompelde hij fronsend,

Alice trok even haar wenkbrauw op en liet Jasper's hand los. "Zou je denken?" vroeg ze toen sarcastisch, hoewel ze Jasper even glimlachend aankeek waarna ze naar de deur liep. "En wat er ook gebeurt is, ze zijn door de achterdeur gekomen..." zei ze bedachtzaam, gezien de voordeur niet beschadigd was toen ze binnen waren gekomen.

Jasper snoof even "en het is nog niet eens zo heel lang geleden" mompelde hij droogjes, De geur was nog sterk aanwezig en het was niet van een mens "Er is hier zowiezo een vampier geweest". Hij trok een wenkbrauw op toen Alice sarcastisch tegen hem ging doen en liep ook verder de keuken in "ze hebben er wel lekker een puinhoop van gemaakt zeg.

Alice haalde haar neus op en knikte. "De volturi gaat veel netter te werk lijkt mij..." zei ze bedachtzaam, toen ze zich bedacht dat haar ouders te veel hadden geweten. "En bovendien zouden ze bewijs hebben vernietigd..." Alice dacht even na. "Weet jij wanneer ze precies zijn overleden? Misschien staat er wat in de krant..."

Jasper haalde zijn schouders op "misschien ligt er hier nog ergens een krant waar het in staat" mompelde hij."en je hebt gelijk de volturi zouden er niet zo'n puinhoop van maken en dan zou de vorige kamer ook overhoop liggen..."mompelde hij. Hij bedacht dat de vampier die hier was geweest vast op zoek moest zijn geweest naar iets, misschien heeft hij of zij dat wel gevonden.

"Dit is inderdaad erg grappig,"Gaf ze glimalchend aan hem toe, ze keek hem aan. Ze ging rusitg veder met hem te zoenen en ging toen grijnzend op zijn schoot zitte.Zë zijn jaleors nog nooit hebeb zij mij ook maar kenne bekoren."

ERsme schoot in de slappe lach voer het pop odnerwerp, ze ksute hem weer op de mond., ïk ben echt dol dol blij met je.Zëi ze gemeend, ze knuffelde hem stevig. "dus lets do it!"riep ze mega droog.

Alice begon zo'n naar gevoel te krijgen dat dit was gebeurt toen haar ouders nog leefde. Met wie zou de vampier anders gevochten moeten hebben? Misschien was dit huis wel helemaal niet te koop. Dat had ook nergens gestaan... Misschien had degeen die dat tegen Jasper had gezegd, wel bedoeld dat het huis leeg stond, omdat er niemand in woonde. Een huis dat te koop was gezet, zou zeker wel gerestoreerd zijn geweest, toch?