Het begin.

Jasper voelde haar blijdschap en als ze zich zo bleef voelen zou ze er nog daadwerkelijk in blijven. Hij liet haar na een tijdje los en grijnsde "moet je nog verder kijken of wat?"vroeg hij plagend alsof zij was begonnen met zoenen.

Alice grinnikte en porde Jasper even zachtjes in zijn buik. "Jij trok mij terug." zei ze plagend, waarna ze zijn hand vastpakte en Jasper mee naar de deur trok. Ze legde haar hand op de deurknop en stak toen haar vinger op. "Woonkamer." zei ze toen bedachtzaam, waarna ze de deur open deed en blij in haar handen klapte toen ze zag dat ze inderdaad gelijk had.

Jasper had haar hand nog vast toen ze er ineens in ging klappen en dus werd hij weer eventjes heen en weer geschud, en daarna weer de kamer ingesleurd. Hij durfde te wedden dat zijn arm langer zou zijn aan het einde van de dag. Hij liep met Alice mee de kamer in en keek rond het was inderdaad de woonkamer er stonden nog behoorlijk wat meubels niet alles was weggehaald.

Alice begon weer van alles en nogwat op te noemen, en begon zelfs in haar enthousiastme tegen alle meubels aan te tikken die er nog wel stonden. Alice wist zeker dat dit een van de grootste ontdekkingen zou zijn van haar hele zoektocht, al wilde ze ook nog de inrichting, het kerkhof en eventueel haar zusje opzoeken. Ze wist niet of die dingen even leuk zouden zijn als dit, waarschijnlijk niet omdat dit het leukste gedeelte was van haar leven -voor zover zij wist- maar toch wilde ze het doen.

Jaspers ontdekking, deed Alice duidelijk veel goeds, ze was nog blijer dan Jazz haar ooit had gezien, en dat was echt heel blij xD Hij volgde haar met zijn ogen terwijl ze door de woonkamer heen liep en zo ongeveer alles even aanraakte. Zijn blik viel op een kastje waar enkele foto's op stonden. Hij liet ernaar toe en bekeek de foto's voor hij ineens van verbazing zijn wenkbrauwen op trok "Alice" zei hij "moet je kijken"

off
jij mag lekker bepalen wie er op die foto's staan ^^

Alice was halvewegen de kamer met alles bekijken en aanraken, toen Jasper aan de andere kant van de kamer zei dat ze even moest komen kijken. Alice ging op z'n springveers naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen toen ze bij hem was aangekomen. Jasper had een foto gevonden in een rijk versierd oud gouden lijstje, en Alice bekeek de foto opgewonden. "Ohhh!" bracht ze uit toen ze zag wie erop stonden. Alice grinnikte en wees een klein meisje van dertien, hooguit veertien aan. "Kijk! Dat ben ik!"

Jasper rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd "ja tuurlijk ben jij dat."zei hij grijnzend "alleen jij doet je haar zo" hij pakte een plukje van der rechtovereindstaande haar en wond die om zijn vinger "En je hebt je stijl nog niets veranderd"

Alice grinnikte en legde haar eigen handen op haar haar waarna ze dat naar beneden streek. "Nouhou..." ze keek even naar de foto en dacht toen even na waarna ze Jasper vragend aankeek. "Wil jij het anders?" ze was berijd haar haar anders te doen als Jasper dat graag had, hoewel ze het fijn vond hoe haar haar nu zat.

Jasper schudde meteen zijn hoofd "nee hoor als jij het zo leuk vind moet je het zo houden ik vind het wel schattig staan"er gleed weer een plagende grijns over zijn gezicht terwijl hij nog steeds met haar haar speelde en haar plukjes rond zijn vingers wond zodat er een krul ontstond aan de onderkant van die plukjes.

Alice keek Jasper even glimlachend aan en gaf hem toen een kus. Het voelde wel lekker dat hij aan haar haar zat, dus voor één keer stond ze dat maar toe. "Oké, dan laat ik het zo." zei ze toen glimlachend, waarna ze even als een klein kind op en neer sprong. Ze wilde aan de ene kant protesteren over Jasper's opmerking dat hij haar schattig vond, maar aan de andere kant klonk het ook wel fijn.

Jasper liet haar haar maar weer verder met rust en ook geen seconde te laat want ze ging weer happy op en neer springen wat dus niet echt slim zou zijn als hij haar haar nog vast had. Hij keek weer rond "Heb je hier alles al gezien of wat? er zijn namelijk nog veel meer kamers"

Alice keek even rond en knikte toen waarna ze Jasper's hand vastpakte en naar de volgende kamer liep. Ze was weer helemaal in haar hummetje, en ze wist dat Jasper daar soms nogal gebruik van maakte. Het was vaak zo dat als ze zich helemaal geweldig voelde, dat Jasper haar dan begon te plagen, omdat hij wist dat ze het dan kon hebben. Alice trok Jasper mee naar de volgende kamer en bleef even voor de deur staan met haar hand op de deurkruk. "Ohh, ik weet het weer..." zei ze toen verwonderd, waarna ze haar hand weer terug trok en naar Jasper keek. "Ik mocht nooit in deze kamer komen." zei ze toen, op een manier alsof ze dat nu nog steeds niet mocht.

Jasper trok een wenkbrauw op toen ze haar hand terug trok en hij keek verbaasd "Dat je er niet in mocht betekend niet dat je er nu nog niet in mag Alice." zei hij rustig. Hij zou zelf de deur niet open maken voor het geval Alice niet eens wilde kijken ofzo, hij zou haar der gang laten gaan en hij zou braaf volgen.

Alice keek Jasper even vertwijveld aan. "Maar ik mocht er niet komen, en dat had vast een rede... Waarom zou ik er niet mogen komen als het geen rede had? Misschien mocht ik er niet komen om mijn eigen bestwil, omdat ik iets niet mocht weten of zien, of dat er iets was wat niet voor mijn ogen bestemd was...?" Alice was nogal onzeker geworden bij het aankomen bij deze deur.

Jasper trok nu maar 1 wenkbrauw op "Misschien is het wel helemaal leeg ook binnen weetje en misschien ook niet er is maar 1 manier om erachter te komen of het een reden had dat je niet naar binnen mocht of niet." zei hij kalm. Hij nam haar onzekere gevoel weg met zijn gave. Ze moest het dan wel zelf beslissen, hij maakte gewoon de beslissing wat makkelijk voor der

Alice knikte, haalde diep adem en pakte toen de deurknop weer vast waarna ze de kamer binnen ging. Ze had Jasper's hand weer vastgepakt zodat ze er niet alleen heen ging, en ze trok Jasper dicht tegen haar aan. Eén stap bij de deuropening vandaan bleef ze al weer staan terwijl ze met grote ogen de kamder rond keek. (heheh nu krijgen we wat vaags xD) Overal op de muren hingen krantenartikels over allerlei gebeurtenissen die onverklaarbaar waren, maar op hetzelfde uitkwamen; dood door een dier. Het gaf Alice heel erg de indruk dat haar ouders wisten van vampiers. De krantenartikels vertelde Alice alleen al dat het bij élk krantenartikel om minstends één vampier ging.

Jasper keek ook even rond en knikte toen droog "jep der was zeker een reden waarom je er niet in mocht" zei hij heel slim opgemerkt.Hij liet Alice der hand los en liep zelf naar binnen...hij bekeek de artikels eens goed en trok een wenkbrauw op "jeetje" mompelde hij bij een bepaald artikel. "Alice...deze gaat over jou" zei hij verbijsterd. het was het artikel waarin stond dat Mary Alice brandon was overleden, ook aangevallen door een dier...

Alice schrok toen Jasper zei dat er een artikel over haar ging. Ze had inmiddels wel door dat alle artikelen over vampiers gingen. Ze liep naar Jasper toe. "Maar ik heb nog nooit in het openbaar een mens aangevallen... toen ik net vampier was deed ik zelfs voorzichtig..." zei ze toen verward, terwijl ze naast hem ging staan en haar ogen over het artikel liet schieten. "Oh..." zei ze toen geschokt.

Jasper las het hele artikel nog eens door en trok een wenkbrauw op en maakte nog geen seconde later een schamper geluidje "Onderzoekers zijn er zeker van dat het hetzelfde dier was die ook de vorige slachtoffers heeft aangevallen, er word geen nader onderzoek gedaan naar de dood van Miss Brandon" zei hij zacht.

Alice snoof. "Ja maar goed ook. Ze hadden immers geen lijk, lijkt mij zo -tenzei ik daar nogal lang voor pampus heb gelegen... Maar dat betwijvel ik. Bovendien zie ik het niet voor mij dat ik net als Carlisle braaf me mond dicht hield toen ik gebten was..." zei ze toen, waarna ze met haar ogen rolde. "Nou, dan blijkt ook maar weer eens dat mijn ouders niet dom waren..." zei ze, waarna ze naar het bureau liep en de lades overhoop begon te halen om te kijken of er wat lag wat haar blijk gaf dat ze wisten dat het hier om vampiers ging.

Jasper haalde zijn schouders op "niet dom nee. maar een beetje te nieuwsgierig, je weet wat er gebeurd als normale mensen erachter komen dat vampieren bestaan, er ontstaat paniek en de volturri die komen even gezellig langs om al die mensen die iets weten om te brengen dat is wat ze doen" Hij zelf had eens bijna een keer een aanvaring met de volturi gehad toen hij nog bij de andere vampieren zat, dat was nog niet eens zo heel lang geleden maar toch,hij hoopte hen nooit te zien. Hij keek om naar Alice die de lade's overhoop aan het halen was "nog wat intressants daar?"vroeg hij

Alice knikte en bladerde door in de lades van het bureau. Toen Jasper vroeg of ze wat vond schudde ze haar hoofd. "Nee, niets..." zei ze, terwijl ze de laatste paar lades opende. "Of..." ze haalde een rode map uit de lade en sloeg die open. "Wel..." zei ze toen, waarna ze haar ogen over de papieren in de map liet glijden. "Ze wisten het..." zei ze toen vertwijveld. "Alle artikels op de muur zijn genummerd..." zei ze toen, terwijl ze de kamer door keek. "En in deze map hebben ze er commentaar op gegeven." Alice legde de map op het bureau en liep naar de muur waar haar artikel hing. Ze haalde hem van de muur en nam hem mee naar het bureau waarna ze begon te bladeren.

Jasper ging achter haar staan en las over haar schouder mee voor zover dat mogelijk was, Alice bladerde snel door en hij liet zijn ogen snel over het papier glijden en zuchte diep "ze wisten het zeker"mompelde hij toen "denk je dat ze het andere mensen zouden hebben verteld ? dat ze er van overtuigd waren dat er vampiers bestonden?"vroeg hij kalm.

Alice haalde haar schouders op. "Ik herinner mij ze vaag... Ik ken ze niet. We zijn hier niet voor niets terug gekomen..." zei ze toen, terwijl ze naar de pagina bladerde waar haar artikel mee gelinkt was. "Aan de ene kant hoop ik dat ze het Cynthia hebben verteld, zodat ik contakt met haar op kan nemen en ze weet waarom ik nog leef... maar aan de andere kant... stel dat ze het weet en ik ga naar haar toe... ik weet niet wat ze ervan vind... Ik kan alleen contakt met haar opnemen als ze ervanaf weet, als ik uberhoupt weet waar ze woont, en als ze niet negatief of bang is voor mij als vampier. Ze heeft al het recht om voor de andere bang te zijn... maar ik hoop gewoon niet voor mij. Van haar zou ik meer te weten kunnen komen dan van de papieren in de docierkamer..."

Jasper knikte begripvol "Laten we hopen dat ze het dan weet" zei hij rustig Hij keek weer even rond , serieus ieder plekje van de kamer was beplakt met allemaal krantenknipstels en ze gingen ook echt daadwerkelijk allemaal over vampiers "Misschien wisten je ouders wel dat je niet dood was na dat artikel over jou." begon hij ineens