Between Love and Fire

Dane keek naar Anna. "M-maar waarom heb je het haar verteld!? Straks weet iedereen het en dan ben ik m'n baan kwijt!" zei Dane best wel kwaad. Hij vond het al erg genoeg dat Anna het wist.

"omdat ze widle weten waarom haar oudrs uit elkaar waren! das logich toch dat ze het wilt weten, kon moeilijk gaan liegen dat je vreemd wa sgegaan of zeggen zomaar, ze lult het heus niet door, ze is je dochter hoor!"

"Ja maar toch! Je hoeft het niet iedereen te vertellen. Het gaat niemand aan wat ik doe, helemaal niemand!" riep Dane kwaad en hij wou opstaan.

Anna keek hem aan en voelde weer een traan over haar wang glijden, ze voelde zich ook bang voor em. ":Ze is je dochter..."

"Dus?! Nu gaat ze me haten! Net zoals jij al doet! Je wilt d'r gewoon tegen me op stoken hé?!" riep Dane en hij stond op en keek Anna niet meer aan.

"ik haat je niet Dane! en zij ook nerit, je weet donders goed dat we van je houden!"riep ze uit, en ze keek hem aan."ik wil niemand egen je opstoken! "

Dane sloeg zijn armen over elkaar. "Toch vertrouw ik het allemaal maar niet. Straks weet heel Zweinstein het! En m'n moeder en m'n tante, oom, nichtje enz." zei Dane droog en hij vond het klote en voelde zich ook best wel zo.

""Hoe denk je dat die erachter komen, ik vertel heus neits je meoder en emily avst ook niet, ze vind eht vreselijk dat je er zo aantoe bent net als ik/."

Dane gromde eventjes. "M'n weet het niet eens." zei Dane en hij was echt kwaad nu. Hij keek haar aan met een blik vol kwaad en vroeg zich af hoe lang het nog zou duren voordat zijn moeder het zou komen te weten.

Anna keek hem aa"Dane waarom ben je er toch aan ebgonnnen?Vroeg ze droef

"De reden is natuurlijk vrij voor de hand liggend, maar toch moet je het nog vragen!" riep Dane. Hij was er aan begonnen vlak nadat zijn vader stierf. Dus hij was al zo'n 18 jaar bezig met drank, drugs enz.

Anna keek hem aan."je maakt er alles mee kapot! Jezelf! Mij! Je docter! Ons huwelijk!"Riep ze uit tegen hem enz e snikte weer. "je wet voglens mij neit half hoe een pijn je me ermee doet!"

Dane keek naar Anna. "Ons huwlijk is al kapot." siste hij. "Het ging goed met Emily, totdat jij haar dood leuk vertelde wat er met mij is!" riep Dane en hij had echt super veel zin om ergens mee te gaan smijten.

"het gaat hellemaal neit geod emt haar, al vanaf wij uit elkaa rzijn sit slecht met haar1 maar je bent te durk met je drugs om dat door te hebben dane!

"Helemaal niet!" bromde Dane en hij vond anders dat hij goed voor Emily had gezorgd toen zij bij hem was in de vakantie. Dane keek niet meer naar Anna, want stiekem wist hij wel ergens dat ze gelijk had.

Jennifer wilde eerlijk gezegd niet meer luisteren naar Anna en Dane, ze wist nu wel zeker wie zij waren, want Jen kende Emily en wist dat zij familie was van Luthien. Ze besloot toch naar de twee toe te stappen. "Sorry dat ik jullie stoor... maar als jullie niet willen dat heel de school van jullie probleem af weet is het niet echt verstandig om ruzie te maken in de gangen..." zei ze zo rustig mogelijk, maar ze was bang om slaag te krijgen van de man, omdat hij zo kwaad was.

Severus keek naar Amber en toen weer naar zijn zus. "gaat het al wat beter?" vroeg hij rustig nadat hij had toegezien hoe ze had staan huilen. Zijn dochter had hij nog steeds stevig vast en wilde haar niet echt lossen.

Anna keek naar hem, en zuchten."kom alten we naar je kantoor gaan dan kunnen we daar eens goe dpraten."rpnbeerde ze ze, ze keek jennifer evne snel aa maar daarna haar man




Amber knikte toen e keek ana rhaar oom en keek daarna weer naa rhaar meoder.


Luthien knuffelde ahar vadder eens stevig.

Severus keek naar zijn dochter. "Heb je Jennifer dan nog gevonden?" vroeg hij zacht, hij was eigenlijk benieuwd hoe de vriendin van zijn dochter had gereageerd op het nieuws dat hij een vrouw en dochter had.

"ja maar ik wil er neit voer rpaten/.Zei ltuhien resolut tegen haar pa

"Oké..." zei hij uiteindelijk en zag aan zijn dochter dat ze het inderdaad niet wou over hebben. "Heb je ruzie met haar?" vroeg hij zacht.

"PAP!"riep Luthien toen boos, zse deed normaal nooit boos tegen ahar vader."hou er dna voer op!"

Geschrokken liet Sneep zijn dochter los en deed zijn handen de lucht in. "oké... oké..." zei hij snel en keek haar aan. "Ik laat je wel even met rust, zodat je kunt afkoelen..." zei hij en ging toen wat verder van haar zitten. Hij begreep echt niet waar Luthien zo plots tegen hem was gaan schreeuwen. Hij keek naar Christina en had zin om haar eens dicht te nemen, maar stond niet recht, omdat hij hem nog steeds niet helemaal in orde voelde.

christina liep naa rhaa rdochte ren keke streng. "zeg meteen tgene je avder dat het je spijt.,"Zei ze strneg. "hijs al ziewk gneoeg hij heoft neit ook ngo eens jou kuren te hebben!"riep ze streng uit,


Luthien keek ahar emdoer aan en toen boos ana rhaa rvade.r"jullie ebgirjpen ook nooit wat!"riep ze boos en ze stond op kalar om weg te lopen dit was de 1e keer da tltuhien zodeed

"Luthien kom hier..." zei hij zacht en keek zijn dochter aan, hij begreep niet waarom ze zo over haar toeren was. "Als je niets uitlegt, kunnen we het ook niet begrijpen liefje..." Sneep wilde echt vermijden dat zijn dochter zo bij hun weg zou gaan.

"laat me gewoon en zeik dan niet zo over jennifer"riepze ut tegen em ze keek hem boos ana en stond echt op huilen