Between Love and Fire

Ltuhien zat rusitg bij aha rvader op schoot


Anna keek hem aan, ze voelde hoe hij ahar tgeen de muur duwden, ze proberde hem weer weg t eduwe maar z ewist toch dat dane veel sterker was.

Dane keek naar Anna. "Ik weet dat je me nog steeds wilt." zei ze en Dane probeerde Anna weer te zoenen.

Anna trok haar egzicht weg."Niet op dez emier, als je een keer cleanzouinwel, en sotpt emet dirnken."Riep ze ze agf hem weer een duw om hemw eg t ekrigjen,

Jennifer keek toe hoe de twee volwassenen met elkaar omgingen en leek er niet gerust op. Als ze zou merken dat het uit de hand liep, zou ze die man vervloeken en de vrouw helpen ontsnappen.

"Ik zal hem eens opzoeken als ik me weer helemaal goed voel." Severus had echt geen idee dat Dane aan de drank zat.

Melian glimlachte weer eventjes en dat was wel een tijd geleden. "Dank je, Sev. Dat vind ik echt heel fijn." zei ze. Melian ging zitten en keek naar Severus.

Dane keek naar Anna. "Maar anders zie je me nooit meer!" zei Dane wanhopig. Hij vond het echt niet leuk. "Anna luister! Ik hou van je!" riep Dane.

Chrisitna keek ana rmelian."Wil ejd at ik ngo wat voor je ahal?VRoeg z erusitg

Anna voelde de tranen brandne in haar ogen."Dane ik oolk van jou, maar als je niet helde rbent, kan heet neit, dan kunnen we neit samen zijn."Zei ze zachtjes tegen hem, ze duwden hem weer wat veder weg. "word clean, en nuchter dan kunnen we weer saen zijn."

Jennifer kon alles wat er werd gezegd goed verstaan. Ze had helemaal geen idee of ze nou die vrouw moest helpen of niet. Ergens voelde zich er verplicht toe, maar een stemmetje zei haar dat die twee het zelf moesten oplossen.

Severus glimlachte rustig naar zijn zus. "alles komt wel weer goed..." zei hij bemoedigend.

Melian keek naar Severus. "Ik weet het niet.. The Story is ending." zei Melian droog. Ze vond dat haar leven niet meer compleet was zonder Remus en dat zou niemand anders kunnen vervangen.

Dane keek naar Anna. "Zeur niet! Dat valt allemaal echt wel mee! Alsof jij nooit drinkt." zei Dane kwader.

hcrisitna keek melian en severus aan en wachten op antwoord

Anna keek hem aan."ik drink neit dat ik ebzopen ben, dat weet je."flkusiterde ze,z e voelde da ze weer tegen hem aant egen de muur aan stond. "kom meee.naar d ekeukens dan zorgenw e dat je nuchter word."Zei ze zachtjes

Melian keek naar Christina en schudde haar hoofd. "Ik heb veder niks nodig." zei ze.

Dane keek naar Anna. "Ja, dacht het niet. Nu lijkt het net alsof ik zelf niks kan! Je hoeft me niet te verzorgen hoor!" zei Dane kwaad.

Jennifer had de toverstok in haar hand en concentreerde zich op het gesprek tussen de twee volwassenen voor haar.

Severus keek naar Melian. "The end is also a beginning..." zei hij meteen tegen haar. "het is niet omdat hij dood is, dat alles ophoudt. Remus leeft in jou voort, hij woont in jou hart en dat is de plek waar je hem kunt terug vinden, je kunt met hem spreken in je dromen, hij laat jou niet in de steek en hij zal je helpen om verder te gaan met leven, ookal heb je hem niet levend naast je zijde..." zei hij toen uitdrukkelijk, maar nog steeds lief.

Melian keek weer naar Severus. "Het is echt moeilijk om zoiets te beseffen.. Al is het al een tijd geleden, elke dag denk ik nog aan hem. Elke dag barst ik wel een keer in tranen uit. Het is eigenlijk gewoon amper te doen. 19 jaar draag ik al dat verdriet met me mee." zei Melian en ze zag de nut van het leven eerlijk gezegt niet meer zo goed in.

Anna apkte Dane's hand vast."laat me dan voor je zorgen, Dane, zo als ik altiujd deed."zei ze lefi en zachtjes tegen hem.,


Amber klotpe aan en chrisitna deed open. "melian eht si je dochte.rZëi ze ne z eleit amber binnen

Jennifer ging een stukje dichter gaan zitten bij het ruziënde koppel, ze vroeg zich af waarom die man haar zo bekend voorkwam. Hij leek zo goed op iemand die ze kende...

Severus keek naar zijn zus. "Hoe denk je dat je kinderen, kleinkinderen en alle andere mensen zouden reageren als jij dood zou zijn?" vroeg hij toen zacht "Wil je soms dat Dane en Amber geen ouders meer hebben?" zei hij een tikkeltje streng en keek toen naar Amber die zijn kantoor binnen kwam.

Melian keek naar Severus met een redelijk kwade blik. "Jij denkt serieus dat ik er nog uitkom hé? Alsof het nu opeens na 19 jaar gebeurd!" zei Melian en ze wou opstaan om weg te gaan, maar toen ze Amber zag ging ze toch maar weer zitten.

Dane keek naar Anna. "Nee ik kan wel voor mezelf zorgen!" zei hij en hij rukte ze zich uit Anna's greep.

"dane wacht nou alsjeblieft, ik ben doodsbang dat je sterft."Zei ze naar waarheid ze liep naar hem toe en keek hem aan."kom emt me mee alsjeblieft ik smeek je."smeekte ze ook echt

Ambvetr keek haar meoder aan en voelde een traan voer haar wang gligden toenz e hoord ewat haar oom had egzge.d"mama wil je dood?"Vroeg ze droevig, z ehad ahar vader bijna neit gekent,

Severus sloot zijn ogen, hij had niet gewild dat zijn nichtje dit zou horen. Hij vond het al vreselijk dat zijn dochter erbij was. "Ik heb inderdaad nog de hoop dat je weer je levenslust kunt vinden." zei hij toen zacht. "Ik wil niet met de gedachte leven dat mijn eigen zus een eind maakt aan haar eigen leven. Voor Christina was jij de enige vrouw in mijn leven waar ik om gaf..." zei hij gemeend.

Jennifer stond op en volgde de twee, ze vond het vreemd om het gesprek aan te horen, maar ze had gewoon zo met die vrouw te doen, dat ze haar wilde helpen. Ookal waren ze compleet vreemden voor elkaar.

Dane ramde tegen de stenen muur aan met zijn vuist. "Hou op! Ik ga niet dood! Al zo ik dat op dit moment maar al te graag willen." zei Dane. Dan kon hij tenminsten weer bij zijn vader zijn. Al bleef Dane toch liever bij zijn dochter en bij degene waarvan hij toch echt hield. Dane zakte langs de muur op de grond en zei veder niks.

Melian keek naar Amber en ze zuchtte. "Niet huilen, Am." probeerde Melian, al kwam het niet echt lekker over, omdat ze zelf ook zat te janken. Ze keek naar Severus en ze vond het echt enorm lief wat hij zei. Langzamerhand kalmeerde ze wel weer.

Anna schrokzich rot en voelde de tranen over haar wangen glijden, toen hij dat zei, ze zaktebi hem neer en trok hem erg dicht tegen zich aan, ze legde haar hoofd tegen hem aan. "rustig dane."Zei zze tegen hem, ze knuffelde hem, en was echt bang dat ij zichzelf wat aandeed.


Aber werd langzaam rustig en knuffelde haar meoder."ik wil je neit kwaad, en dne ook niet..."

Dane werd langzamer rustiger door Anna. Hij sloot zijn ogen weer en merkte dat de alcohol niet langer meer zijn lichaam zat. Dane was echt blij dat Anna niet bij hem weg was gegaan, maar gewoon hier was blijven zitten. "Het spijt me." zei Dane.

Melian keek naar Amber. "Ik jullie ook niet." zei Melian tegen iedereen. Ze hield veel van hun.

Anna keek em huilend aan, en merkte dat hij weer ncuther begont e worden, e knuffelde hem stevig, ze was zo bang dat hij het echt deed,ze zei neits en zweeg toen die zei dat het hem speet, ze liet hem na een tijdje los, en drogode haar tranen, ze zweeg nog


Amber knuffelde haar meoder stevig en lieter toen weer los. 'moet je anders even gaan liggen mama?"

Dane keek naar Anna en hij vond het maar niks dat ze zweeg. Voorzichtig en zachtjes streek hij met zijn vinger de tranen van Anna's gezicht weg. "Het spijt me echt." zei Dane nog een keer en hij keek naar Anna.

Melian schudde van nee. "Hoeft niet." zei Melian en glimlachte heel evnejtes kort naar haar dochter.

"Waarom doe je dat, steeds,d rinken, drugs, als je dat niet had gedaan waren we gewoon nog smane geweest!"ze keek hem aan

"wil je wat anders mama? moet ik anders dane halen ofzo...of emily?"

Dane keek naar Anna. "ik ga echt stoppen." zei Dane, al wist hij dat hij zichzelf daar echt heel moeilijk aan kon houden. Hij kon namelijk van al die troep echt niet afblijven, zeker niet als hij alleen was.

"Nee ik hoef echt niets, als ik iets wil, dan hoor je het wel van me." zei Melian en ze keek naar de grond.

"Dat roep je al weken Dane."Zei ze zahtjes tegen hem, ze keek hem aan. "ik hoop dat je eht neit erg vind da tik eht emily heb vertlet ze wilde eht echt weten en z eis ozne dochter dus z eheeft het recht erop

amber knitkw eusitg