Lord of the rings two towers, new story

Eomer keek eventjes verbaasd op "eh wat is er precies gebeurd waardoor legolas stomme dingen gaat doen? Hij is de meest zelfbeheerde persoon die ik ken" zei Eomer verbijsterd. hij zag aan Idrials ogen dat het menes was en stond op "goed ik kom al leg het later maar uit" zei hij.

Legolas was naar de rand van het dorp gelopen en keek naar de sterren, de waren versluierd, dacht hij. Hij haalde diep adem en leunde tegen een muur aan en staarde afwezig voor zich uit, herrineringen aan zijn broerrtje kwelde hem en lieten hem niet los hoe erg hij ze ook probeerdde terug te dringen.

"Ze broertje is dood en ik dnek da tie zichzlef de shculd geef.t"Zie z eaangeslagne z ekona ragorn neit vidne en widle hem neit storen odma tie emt idrylin bezig was, ze zuchten diep en zocht hem,."ik kend e weg hier niet.."

wil iemand mij ff samenvatting geven?

off
der is nie veel gebeurd, Legolas is erachter gekomen dat zijn jongste broertje is vermoord in een hinderlaag door orks bij lorien en Demsterworld en is een beeeeetje van streek omdat hij zichzelf de schuld geeft.^^

Eomer keek nu ook serieus "Laten we beneden dan maar beginnen met zoeken niet?" vroeg hij al voor Idrial uitlopend de heuvel af.

Legolas keek nog steeds afwezig voor zich uit en voelde zich merkwaardig leeg van binnen, Hij had zijn broertje kunne redden als hij thuis was geweest, hij wist zeker dat Randuil hem ook de schuld gaf niet dat dat hem zo veel uitmaakte maar misschien gaven zijn ouders hem ook wel de schuld van de dood van hun jongste zoon. Als legolas mocht overlijden in de strijd zou de troon naar zijn jongste broertje gaan, waarom niet zijn oudste, omdat dat gewoon een ongeloofelijke domme lul was die geen land kon reageren en het alleen maar kapot zou maken en dat wisten zijn ouders ook heel goed.

IDrial keek rodn en zag hem al snel ergens staan ze wees zinjn rhciting op en keek naar eomer."daar is hij."Zei ze rustig, ze wist niet zo goed wat zemoest doe om Legolas te troosten, simpel weg omdat ze wist dat hij ontroostbaar wa en zijn kenende zichzelf de schuld zou geven.

IDrial keek rodn en zag hem al snel ergens staan ze wees zinjn rhciting op en keek naar eomer."daar is hij."Zei ze rustig, ze wist niet zo goed wat zemoest doe om Legolas te troosten, simpel weg omdat ze wist dat hij ontroostbaar wa en zijn kenende zichzelf de schuld zou geven.

Legoals merkte eigenlijk niet eens dat Idrial en Eomer in de buurt waren, hij keek even omhoog weer naar de sterren en maakte zich daar ook nog eens zorgen over, de sterren waren nog steeds versluierd geen goed teken. Toen keek hij maar weer afwezig voor zich uit en dacht aan zijn broertje die, naar wat hij vond, door zijn toedoen het niet had overleefd toen Demsterwold was aangevallen. Hij sloeg z'n armen over elkaar en begon spontaan te ijsberen,hij had nu zo'n zin orks en uruk-hais af te maken en Sauron te verslaan, hij had serieus de nijging gewoon zelf naar Mordor te gaan maar dat zou niet zo slim zijn, dan zou het een regelrechte zelfmoordactie zijn en hij wilde niet dood voor alle orks van de aardbodem waren verdwenen. Waar hij de agressie die hij in zich had vandaan haalde wist hij niet, het maakte hem ook helemaal geen fuck uit, feit bleef dat zijn broertje dood was, dat het zijn schuld was omdat hij weg was gegaan, en dat hij hier eigenlijk niet wegkon vanwege het reisgenootschap en Aragorn had hem harder nodig dan zij nu in het demsterwold hoe graag hij daar nu naartoe wilde. Zijn gedachten waren verward en hij probeerde ze op een rijtje te zetten wat niet echt lukte.

IDrial leip voorzichtig naar hem toe."Legolas."Zei ze zachtjes en rusitg tegn em,z e stpate naar hem toe, en glimalchte even kort naar hem, zezuchten diep de glimalch was gmeakat want zlef had ze ook geen rede om te glimlhen.

Legolas had haar niet aanhoren komen en hoorde haar nu nog steeds niet echt, hij bleef door ijsberen en probeerde zijn hoofd weer een beetje leeg te maken, er zaten te veel problemen in daar boven. Ineens werd het weer wat helderder toen hij Idrial ineens zag staan hij stond abrupt stil "oh..hoi" zei hij kalmpjes. Hij keek haar eventjes aan en ergerde zich op de een of andere manier aan de flauwe glimlach, waarom wist hoij niet en hij zou het ook niet echt kunnen uitleggen. Op het moment was zijn humeur om te schieten en niemand moest echt bij hem in de buurt komen en leuk komen doen want dan zou diegene echt een probleem hebben.

Idrial keek naar hem. Ze wist neit goed wat ze moest zeggen ze was bang he tverkeerde te zeggen. "als je naar de demsterowlrd terug wilt zal iedereen het begrijpen legolas..."Besloot ze toen, ze dacht dat hij dat wel zou wilen.

Legolas schudde droog zijn hoofd "ik wil wel terug maar ik ga niet" zei hij zacht. Hij begon weer uber droog te ijsberen Zuchte eventjes diep. Hij wist zelf ook niet meer wat hij nu moesyt doen, hij wilde terug maar hij wilde ook hier blijven, In het demster was nu alles onder controle en hier dus totaal niet, Gondor had hen snel nodig en Aragorn had dan hem weer nodig.

Idrial keek naar legolas, ze besloot hem gewoon door t elaten ijsberen en zuchten diep. b"Legolas het is niet jou schuld....Randuil en je ouders hadden hem moeten beschermen."zei ze tegen hem.

Legolas snoof schamper "denk je niet dat die het zelf een beetje te druk hadden met de andere beschermen ? en zie jij Randuil der voor aan om ook maar iemand te helpen? ik wed dat die zich angstig heeft teruggetrokken" zei hij boos. Hij schopte tegen een steen aan die een klote end verder kwam. "Ik had daar gewoon moeten zijn...ik had Randuil in mijn plaats naar Rivendel moeten laten gaan dan was dit niet gebeurd" hij sprak weer meer in zichzelf dan tegen Idiral en hij ging weer verder met ijsberen wat op de een of andere manier irriterend maar ook kalmerend bij hem werkte, een erg vreemde combinatie maarjha.

Idrial keek hem aan. "Denk je dat hij me ehad gegaan emt het reisgenootschap? denk je wwerkelijk datr ze zo ver waren gekomen zodner jou?"Vroeg ze aan hem, ze keek hem aan. Ze werd gek van zijn geijsbeer en kreeg de nijging hem ergens ana avst te binden

Legolas stond ineens stil "ze waren echt wel net zo ver gekomen hoor" zei hij schouderophalend "en ja ik denk wel dat hij mee was gegaan maar wel was gedood bij de watervallen van Auros" zijn oudste broer was echt waardeloos als het om vechten ging, hij was over het algemeen heel erg waardeloos xD "der is nu niets meer aan te veranderen"

IDrial keek hem aan, en drukte een kus op zijn hand. Ze zuchten even."ik ben bang van niet nee, maar echt legolas geef jezelf neit de schuld ik weet zeker dat neimand dat doet!"zei z ezlefverzkert tegen hem en z ekeek hem aan afwachtent wat hij zou zeggem

Koppig als hij was keek opstandig , toch vond hij dat het zijn schuld was hoe dik ze allemaal toch op hem inpraatte, hij luisterde er toch maar half naar. Hij haalde droog zijn schouders op en keek wederom naar de sterren die nu eerst even zijn aandacht opeiste, "de sterren zijn versluierd" zei hij droog om het maar even ergens anders over te hebben dn over zijn schuldgevoelens jegens de dood van zijn broertje op wie hij had moeten letten.

"Dat zie ik."Zei ze rustig, ze kon er nu gee aandacht aan besteden, enkel legolas lag in haar aandacht."kom laten we naar binnen gaan."zei ze bemoeidgetn tegen hem. Ze keke hem aan, en zag gimli aankomen.,

" wat is er aan de hand? Wat heb jij met hem gedaan elfmens!"riep hij meteen uit naar idrial toen hij legolas zo aangelsagne zag hij dacht dat het haar schuld was, dreigent hief hij zijn bijl

Legolas zag gimli ook aankomen "rustig Gimli" zei hij kalm. Hij keek nog een keer naar de sterren en scheurde toen zijn blik ervan los en keek naar Idrial en Gimli. Gimli die Idrial duidelijk niet mocht keek dreigend xD hij had geen zin gimli uit te leggen wat er aan de hand was dan zou hij weer gaan lopen ijsberen en zijn gedachten daarop richten in plaats van wat er nu in zijn gedachten zat.

Idrial keek naar gimli en flsuiterde zo zacht dat enkel hij het hoorde wat er aan de hand wa.s Gimli keek begrijpent en zuchten diep. " Weetje legolas zo voelde ik me precies in moria...dat het de shcld was van mij en me familie da theel moria down is." zie hij

Legolas had gehoopt dat Gimli niets erover zou zeggen want nu keek hij weer nors en chagrijnig terwijl hij eerst bezorgd en toch ook kalm had gekeken. Hij sloeg z'n armen weer over elkaar en begon weer kapot droog te ijsberen als afleiding en dacht aan de dingen die hij zijn broertje had geleerd.

Gimli raakte vriwjel emteen geirteerd en duwden elgolas neer op een hooibaal."Zit en blijg."riep hij alsof eht ene hondje was xD

Ydrilyn en Aragorn waren weer naar binnen gegaan. Ydrilyn keek eventjes vrolijk de Goude hal door en het leek erop dat het feest voorlopig nog niet geeindigd was. Ydrilyn keek naar Aragorn. "Het is wel heel gezellig hé." zei Ydrilyn/

Faramir keek naar eowyn hij voelde ziche rg raar door haar en wilde het leifste haar aanraken hij wsit neit wat het gevoel ebtekende.

Éowyn keek naar Faramir en ze glimlachte. Haar gevoelens voor hem leken wel met de minuut sterker te worden.