Remus
Remus was nog steeds in zijn kantoor, was er ook niet meer uitgekomen en had totaal geen honger of iets, hij had niet eens door dat het al etenstijd was en dat waarschijnlijk de hele grote zaal vol zat en zich afvroegen waar hij was, normaal was hij er elke avond behalve als het volle maan was dan maar goed de meeste leerlingen waren daarvan op de hoogte en het was nu geen volle maan. Hij vroeg zich af of Melian nu ook in de grote zaal zou zitten, waarschijnlijk niet ook zij leek toen hij haar de rug toe had gekeerd niet in staat meer om andere mensen onder ogen te komen...mooi zo. Dacht Remus woest, hij was nog steeds super boos maar ook onzeker en hij wist niet precies wat hij nou moest doen, of hij het Melian moest vergeven, alweer net zo makkelijk als de vorige keer of dat hij het nu maar even moest laten en zou gaan kijken wat er zou gebeuren...hij koos voor het laatste hij wilde zien wat Melian ging doen als hij langer boos bleef ze was het namelijk niet bepaald gewent dat hij boos was, behalve dan diezelfde middag nog met Dane en Anna en bij Amycus. Hij huiverde, Remus wilde niet eens aan die naam denken, wetend dat hij nog geen paar uur geleden aan zijn vrouw heeft gez- hij schudde die gedachtes uit zijn hoofd en probeerde zich ergens anders op te concentreren, wat dus een onmogelijke opgave bleek te zijn. Hij zuchte diep en zakte wederom neer op zijn bureaustoel en staarde naar de stapel huiswerken die hij nog moest nakijken, maar daar had hij nu dus totaal geen zin in, zijn leerlingen moesten dan maar wachten op hun resultaten, het was Ambers klas en hij wist dat Amber verbaasd zou zijn normaal was hij altijd prima op tijd klaar met het nakijken van huiswerk...hij zuchtte diep en sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Remus was uitgeput van meerdere dingen, maar het ergste van al was dat hij gewoon niet wist waar hij dit aan te danken had, hij zou wel weer iets hebben gedaan ofso...Na enkele minuten stond hij weer op en begon weer te ijsberen met allerlei gedachtes die door zijn hoofd spookte.