Lord of the rings two towers, new story

Ydrilyn bleef staan en keek naar de kijksteen. Ze had er wel eens iets van gehoord, maar ze wist er niet veel van. Ze ging weer achterop zitten en keek naar de kijksteen. "Blijkbaar niet." zei ze over de kijksteen die niet vernietigd waren.

Gandalf keek naar de kijksteen. "Geef snel!" zei hij streng. Gandalf reikte met zijn hand al naar de kijksteen. "Je weet nooit wie er mee kijkt." zei Gandalf tegen de rest.

idrial keek verbaast. "schijnbaa rneit he legola.sZëi ze

Legolas keek naar de steen totdat Gandalf hem had bedekt en scheurde toen zijn blik los "neeh inderdaad...Saruman heeft er nog eentje kunnen redden blijkt" zei hij kalm "wie weet wat hij allemaal heeft verteld tegen Sauron" meldde hij nog eens.
Hij had nog steeds Idrials hand vast.

Aragorn schudde zijn hoofd, hij had ook wel eens iets gehoord over zulke kijkstenen, het waren gevaarlijke voorwerpen waarmee je een hoop schade kon aanrichten "zullen we gan er is hier niets meer wat belangrijk is voor ons." zei Aragorn ytoen maar.

Ydrilyn dacht na. "Misschien wel. Opzich is die kans best groot." zei ze. Ydrilyn vond ook dat ze beter konden gaan. "Ja laten we maar gaan." zei ze. Ydrilyn keek nog eventjes naar het rad waar Sauronman op war getyfft. Ze vond het allemaal maar niks. "Isengard is tenminsten uitgeschakeld, dus daar hoeven we ons niet meer zorgen om te maken." zei Ydrilyn om toch iedereen nog een vleugje hoop te geven.

Gandalf knikte naar Aragorn dat ze konden vertrekken. "Ja je heb gelijk, Ydrilyn." zei Gandalf met een klein glimlachje naar haar en hij zei wat tegen Shadowfax dat ze moesten vertrekken, terug richting Rohan.

Aragorn keek nog een keer naar de toren die in verbinding had gestaan met Sauron. Toen draaide hij zijn paard om en reed achter Gandalf aan, hij hoorde de rest ook draaien en achter hen aankomen. "gaan we direct door naar Edoras?" vroeg Aragorn aan Theoden. Theoden knikte "Ja ik heb Eowyn opdracht gegeven terug te keren met mijn mensen naar Edoras...dus wij gaan daar nu ook heen" zei hij.

Legolas glimlachte, de terugreis naar Edoras zou wel langer duren dan als ze terug zouden gaan naar Helmsdeep maar Edoras was aantrekkelijker. geen dode orks en soldaten die daar lagen te rotten en geen verwoeste muur die je deed herrineren aan de strijd. Hij zuchte eventjes diep en ze keerde terug naar het Fangornwoud dat er nu rustiger bij stond nu Saruman weg was.

Ydrilyn was blij om te horen dat ze terug zouden keren naar Edoras. "Terug naar huis." zei Ydrilyn tegen haarzelf. Ze had Edoras altijd als haar thuis beschouwd, terwijl ze eigenlijk helemaal geen mens was, naja half. Het kwam omdat ze daar al best lang woonde en het er erg fijn vond.

Ze reden snel door het Fangorn woud uit aangezien de bomen nog steeds toch een dreigende toon hadden vond legolas. Aragorn scheen het ook te voelen en hoe sneller ze uit het woud waren hoe beter voor hen. Aragorn keek eventjes achter zich naar Ydrilyn die behoorlijk bleek was "je ziet een beetje bleek...misschien heb je wat slaap nodig" zei hij bezorgd.

Ydilyn was een beetje aan het weg dromen terwijl ze door het bos heen reden. "Ja misschien wel." zei ze. Ze had helemaal niet geslapen. Ydrilyn keek weer naar het bos. Het was echt donker en ze hoorde de bomen met elkaar praten. "Ik ben blij als we hier weg zijn." fluisterde ze tegen Aragorn.

Aragorn knikte en keek om zich heen "ik ook, we zijn bijna bij noordelijkste stuk van het bos...dan is het nog maar heel even en dan zijn we het woud uit." zei hij.
en inderdaad, na een uurtje waren ze het bos uit en reden ze in galop door naar Edoras dat niet ver meer was na het fangorn woud. Toen ze over een heuvel heen reden had je een perfect uitzicht op de stad Edoras.

Ydrilyn zuchtte opgelucht toen ze Edoras zag. Toen ze de poorten binnenkwamen werd er al door een wachter geroepen dat de Koning van Rohan was gearriveerd. Toen ze stilstonden sprong Ydrilyn van het paard af. Ze wankelde eventjes en viel bijna om. Snel pakte ze de stenen muur vast om niet om te vallen.

Aragorn zag dat ze bijna haar evenwicht verloor toen ze van Brego afstapte ne keek eventjes bezorgd. Hij stapte zelf ook af en de paarden werden meegenomen om verzorgd te worden. Hij keek eventjes naar de rest en liep toen naar Ydrilyn toe. "gaat het?" vroeg hij rustig. Hij keek der aan en vond echt dat ze onwijs bleek zag.

Ydrilyn knikte. "Ja het gaat wel, alleen wat duizelig." zei ze met een klein glimlachje. Ze vond het lief van Aragorn dat hij zo bezorgd om haar was. Steeds als ze hem aankeek kreeg ze een vrolijk en blij gevoel van binnen. Ydrilyn vroeg zich alleen af wat dat gevoel telkens betekende. Ze had het nooit eerder gevoeld voor iemand.

off
lieve Ydrilyn, dat heet verliefdheid mwhaha

Aragorn trok een wenkbrauw op "je kan misschien beter eventjes gaan liggen voor we vsnavond gezellig gaan feesten" zei hij met een knipoog.hij was niet van plan über blij te doen die avond ze waren goede vrienden verloren en ondanks dat ze de strijd hadden gewonnen hadden ze het moeten bekopen met heel veel levens. "kom op Je moet echt eve gaan liggen je ziet eruit als een lijk, je bent bijna net zo wit als Gandalfs mantel."

Off:
Mwhaha:P

On:
Ydrilyn knikte en ze liep de trappen op naar boven, naar het paleis. "Misschien komt het ook wel een beetje omdat ik niet had verwacht m'n vader te zien tijdens de strijd... En toen stierf hij ook nog." zei ze tegen Aragorn. Ydrilyn had het gevoel dat ze hem 100% kon vertrouwen en dat hij haar ook zou begrijpen.

idrial liep anar legolas toe,"Zo wat nu?"Vroeg ze vrolijk en leif aan hem, emt een kleine grijns rond haar lippen.

Legolas keek Idrial schuin aan "nu? even uitrusten en dan de herdenkingsceremonie die theoden wil houden en het overwinningsfeest...hoesow had jij andere ideeën dan?" vroeg hij argwanend.

Aragorn keek haar lang aan en zweeg even toen ze over haldir begon "Haldir was een goede vriend ik heb nooit eigenlijk geweten dat hij een dochter had" zei hij bedachtzaam, Misschien had haldir het een keertje laten vallen maar dan was Aragorns mind op dat moment ver weg ofzow. Hij legde zijn hand op Ydrilyns schouder "als je heb geslapen zal je je wel weer beter voelen denk ik" zei hij.

IDrial girnitke even."ik dacht msischien kunnen we ngo even bijpraten en alles."Zei ze leif tegen hem, en ze keek hem even lachend aan.

Legolas keek haar weer schuin aan en knikte "is ook mogelijk" zei hij rustig en toegevend. Hij had niet echt slaap nodig, hij had al zo lang slapeloos doorgebracht dat het nu voor hem bijna een wonder was als hij nog zou kunnen slapen.

Idrial glimalchte even."us er een plek waar we alleen heen kunnen?"Vroeg ze, ze widle eht elfiste alleen emt hemz ijnd a tvond ze het fijsnt."Weet je zeker da tje geen rust nodig hebt?V"roeg z ebezorg

Legolas schudde zijn hoofd "de laatste keer dat ik een bed heb gezien is de nacht voor we werden aangevallen door Uruk Hai bij de watervallen van Auros en er zijn genoeg plekken waar we alleen kunnen zijn" zei hij en hij loodste haar mee naar een privé plekje.

"het is heir mooi."merkte ze aan hem op, z epakte zijn hand zachtjes vast, ze keek hem emt een grote grijns aan, ze vond het echt fijn met hem. Ze hoopte dat zij eht net zo fijn vind met haar

Legolas glimlachte weer even en keek naar beneden vanaf de heuvel, het landschap was altijd al mooi geweest, maar nu hing er nog steeds een bepaalde dreiging die Legolas heel goed aanvoelde, hij zette het dreigende gevoel even opzij en keek Idrial aan "en waar wilde je het precies over hebben?" vroeg hij.

"Ons."Zei ze rusitg tegen hem, op eeen veel kalemre manier dan ze zich voelde, ze keek hem rusitg ana en wachten af wat iie zou zeggen en atnwoordde."hoe eht precies zit en alles..."

Legoals grijnsde eventjes flauw en leunde toen tegen de muur aan "wat denk jij dat er tussen ons is?" vroeg hij. aangezien zij erover wilde praten mocht zij ales eerste zeggen wat ze wilde wat ze voelde en alles wat ze maar te zeggen had over het onderwerp.

"toen je me ksutew voelde eht geweldig,zo als altikd...Zëi ze naar waarheid tegen hem en z ekeek hem aan."ik wil je eht elgfiste terug..."flusiterde ze