Life after the king

Severus dacht even na voor hij antwoordt gaf op haar vraag. "Ik zie graag kinderen en zou het niet erg vinden als er meer zouden komen, maar jij beslist of je er nog wilt, want tenslotte moet jij ze 9 maanden met je meedragen en dan nog eens baren. Dus het is aan jou als je het nog eens ziet zitten of niet..." zei hij toen rustig.

"voorlopig niet, misschien over ene ajar wie weet al voe een paar maande."Glimlachte ze tegen seveurs."en mcoht ik per ongeluk in verwachting raken ist ook goed."flusiterde ze in de oro van ahar echtgenoot.

"voorlopig niet, misschien over ene ajar wie weet al voe een paar maande."Glimlachte ze tegen seveurs."en mcoht ik per ongeluk in verwachting raken ist ook goed."flusiterde ze in de oro van ahar echtgenoot.

Hij liep langs enkele wachters en voor hij het wist stonden er een jongetje en meisje voor hem die naar zijn idee familie van heer James moeste zijn. Hun kleding en zelfverzekerdheid straalde dat uit. Zijn rode ogen stonden vriendelijk terwijl hij antwoorde: "Mijn naam is Vinnie, ik ben sinds vandaag bediende in dit paleis. Mag ik u vragen wie u bent?"

Sev streelde over haar armen heen om haar warm te houden, want hij voelde dat het wat kouder werd door de nacht die begon te vallen. "Zullen we terug naar binnen gaan?" stelde hij toen voor, terwijl hij het niet kon laten om nog enkele zoenen in haar hals te plaatsen.

''Ik ben prins Jaden.'' zei hij trots. ''Prins van Frankrijk, welteverstaan.'' Hij had de neiging erachteraan te zeggen Kroonprins, ookal was zijn zus ouder, hij was de eerste mannelijke erfgenaam. Met een trots lachje rond zijn mond keek hij rond.

Vinnie maakte een korte buiging naar Jaden en glimlachte. Het jongere mannetje was trots en ijdel, maar niet op een onaangename manier althans, nog niet. "Het is me een eer."Antwoorde hij op de kennismaking met de jonge prins. "En wie, als ik vragen mag, is deze schone jonkvrouw." Vroeg hij met een glimlach aan zowel Jaden als het meisje dat waarschijnlijk zijn zus was. Vinie vond dat ze best op elkaar leken, ze hadden ook beide een vriendelijke uitstraling. Iets dat Vinnie ongemerkt uitlokte om zo vrj te zijn in hun nabijheid. Als de twee adelijke kids voor hem er stug en bekakt uit hadden gezien dan was hij waarschijnlijk wat meer in zijn rol gebleven en had hij de jongedame zeker geen schone jonkvrouw genoemd.

"Dat is goed kunnen we samen in ons warme bedje liggen."Zei ze lahend tegen hem,"De kinderen emtoen ook zo anar bed.Zëi ze vorlijk tegen ahaar geleifde


Amy-Rose giechelde en keek de jonge verlegen aan."amy-Rose mijn heer."Zei ze beleeft en verlegen keek ze naar vinnie, en toen vershcol ze izch half achter jaden ze stak wel ahar hand uit zodat jaden die zo als het hoorde kon kussen

Hij schrok er wat van dat ze hem meneer noemde, maar liet dat niet mereken. Hij pakte galant haar hand en drukte er zachtjes en beleefd een kus op. "Zeer aangenaam, jongedame. Werkelijk zeer aangenaam." Hij liet haar hand rustig los en vroeg maar gewoon wat hij weten wilde. "Bent u familie van heer James?"


off: Amy is toch 14? Of is ze jonger? En hoe oud is Jaden?

Jaden knikte. ''Hij is onze broer.'' zei hij, naar gewoonte. Het was vreemd, aangezien Jaden al oom was voor hij geboren werd. Daar dacht hij niet over na. Hij nam Vinnie in zich op.

Off: Amy is 14, Jaden is 10

Even trok hij verbaasd zijn wenkbrauw op. "Vergeef me mijn verbazing, jongeheer. Maar er is een aardig leeftijdsverschil tussen u, uw zus en uw broer. En ik moet toegeven dat ik me nooit echt heb verdiept in de koningklijke familie. Laat staan dat ik in het palijs zou komen te werken."
Hij viel stil en richte zich tot hen beide. "Hebben jullie het druk?" Wie weet, als ze tijd hadden dan konden ze hem rondleiden door het paleis. Niemand scheen hem te missen en hij was erg benieuwd naar de inrichting van het paleis. Ook leek het hem leuk om zijn jonge baas en bazin beter te leren kennen.

off: okey

"nee hoor we hebben het neit druk."Zei ze lachend tegen Even en ze kek hem rusitg aan,z e keek evne anar haar broer en wachten af wat ie ging zeggen of doen.


Mary werd wakker z elach nogteeds tegen haar broer aan ze glimlachte en kuste hem zachtjes.

Angelo zette zich neer op één van zijn vertrouwde bankjes in de stad, waar hij voornamelijk altijd plaats nam wanneer zijn vader weer eens zaken aan het afhandelen was in stad en hij weer mee moest gaan. Hij vond het altijd al irritant en saai dat hij mee moest, vooral omdat hij ook nog eens buiten moest wachten tijdens de onderhandeling er waren wel leukere dingen te doen dan dat. En dit alles was volgens zijn vader belangerijk omdat hij zo bij zou leren hoe de handels wereld in elkaar zou zitten, en later zo zijn rijk en groot bedrijf zou kunnen overnemen. Maar hij zag er niets leerrijk in, zeker niet omdat hij buiten moest wachten. Hij wist van zijn eigen dat hij hier nog uren zou kunnen zitten, als het weeral eens om grote zaken zou gaan. Zijn ogen richtte zich op de wolken toen hij een druppeltje voelde vallen op zijn arm, nu dat er nog bij dacht hij. Vlug zette hij zich recht om ergens te kunnen gaan schuilen voor het harder zou beginnen te regenen, en liep hij naar het dicht bijzijnde afdakje om onder te schuilen.

Clemence liep rusitg door de stad met ene wahct en zag angelo."Hee waaroms t aje daa?R"Boreg ze

Angelo keek op, toen er opeens een meisje uit het niets kwam aflopen en tegen hem begon te praten. "Schuilen voor de regen dat zo gaat komen waarschijnlijk." Zei hij, terwijl hij zij hand een klein beetje omhoog deed en naar de wolken wees die er redelijk donker grijs begonnen uit te zien. "En wat brengt jou hier heen?"

"
schande@"riep een wachter uit."spreek je zo jou koningin aan?"Vroeg de wachter.
"laat maar josph, het is al goed, vertel me je naam jongen, en waar je doeuerrs zijn.

En soort van angst verscheen op Angelo zijn gezicht, hij wist helemaal niet dat hij tegen de koningin bezig was aan het praten. Anders had hij zeker nooit zo gereageerd. "Sorry, echt sorry." veronderschuldigde hij zich tegen de koninging. "Mijn naam is Angelo, mijn vader is Stefan Mitchell een handelaar en mijn moeder is Annie." zei hij heel vriendelijk.

"ben je rijk?"Vroeg ze toen rusitg, ze had een aantalr ijkg neeog kadidatren nodig voor haar dochter om uit te lven.

"Jah, we hebben een groot kasteeltje juist buiten de stad." zei hij, nog steeds even vriendelijk. Hij vroeg zich eigenlijk af waarom ze al die vragen stelde, maar hij vraagde het maar niet. Want hij wou niet terug onbeleefd overkomen.

:"Zie jij het zitte om een van de kanidaten te zijn die me dochter als man kan krigje?"Vroeg ze

Angelo stond er even verbaast bij, hij had nooit verwacht dat de koningin zo iets aan hem zou vragen. Maar hij wou wel graag eens de dochter van de koningin tegen komen en misschien werd het wel iets. "Ja, ik zou wel willen."

Clemence leit hem isntappen in haar keots en agf eht bevel te rijdne z ekeke anar de jongen."Vertel me over jezelf."

Angelo keek even naar achter, naar het gebouw waar zijn vader zich nu juist in bevond en nog altijd bezig was met het onderhandelen. Even twijfelde hij of hij wel zou mee gaan, omdat zijn vader van niets wist, maar dan stapte hij toch maar in want een koningin kon je niet weigeren. Hij keek de koningin ook aan." Ik ben 16 jaar en word binnekort 17 jaar en ga later de handels zaak van mijn vader onvernemen en ik ben redelijk sportief." Hij wist eigenlijk niet echt iets over hem te vertellen. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg hij vriendelijk, hij hoopte dat hij niets verkeerd vroeg.

"naar het paleis.Zei ze ruistg tegen Angelo. Ze keek ehme ven aan eng limalchte rustig tegen hem."ken je mijn dochter al een beetje?"

"Neeh ik ken je dochter nog niet echt, maar ik zal ze wel leren kennen zeker." zei hij vriendelijk terug tegen haar, terwijl hij uit de koets keek om te zien of ze al bijna bij het paleis waren aangekomen.