Sirius hoorde wat zijn zus zei en deed zijn handen in de lucht, waarmee hij wou zeggen dat hij niks deed. Sneep daarin tegen keek hem nog steeds woedend aan. Hij zag hoe sneep zijn dochter rustig overnam en begon te wiegen. Het was echt het stomste zicht dat hij ooit had gezien. 'Secretus met een baby', dat was al grappig als je de woorden nog maar zou horen.
Sneep had zijn dochter in zijn armen en keek naar Chris, in een poging die pestkop te negeren. "Hoe kun je hem naar binnen laten?" vroeg hij aan haar "Je weet hoe ik over hem denk...".
Sirius kon het niet laten om te grinniken toen hij Sneep hoorde smeken bij zijn zus. "wordt Sec een beetje bang?" vroeg hij plagend, hij kon het echt niet laten om die kerel te treiteren. Het was sterker dan hemzelf, zelfs de strenge blik van zijn zus hield hem niet tegen.
Sneep werd echt woedend en had grote moeite om zich in te houden. Het feit dat zijn dochter in zijn armen lag, zorgde ervoor dat hij niet in staat was te duelleren met die pestkop. Hij was zeker niet vergeten hoe ze hem vorig jaar ondersteboven hebben doen zweven. "voor jou nooit..." zei hij defensief terug.
Sirius haalde zijn wenkbrauwen op en keek terecht verbaasd, hij had nooit verwacht dat Sneep zo tegen hem tekeer zou gaan, op school reageerde hij nauwelijks op hem en James, daar was hij eerder het zwarte schaap, de slappeling. "Ik zou een beetje op je taal letten..."
Sneep kookte, hij had zin om hem in elkaar te slaan, maar omdat hij dat niet wilde doen met Chris en Luthien erbij, draaide hij zich om en liep de kinderkamer uit. Hij liep met grote passen naar de kamer van hem en Chris en ging daar op het bed zitten. Zijn dochter legde hij op zijn benen neer. Hij begreep niet waarom Chris, Sirius hier had binnengelaten als ze wist hoe hard hij op school werd gepest door hem en James.
Sirius hield zich in om 'lafaard' te roepen, omdat hij de kleine Dane niet wakker wilde maken, maar ook om zijn zus niet nog kwader te gaan maken. Hij had een kleine glimlach op zijn gezicht, maar toen hij zijn blik kruiste met Chris keek hij snel weer normaal. "Kan ik er wat aan doen..." zei hij met een zeer onschuldig toontje. Hij verlangde het al om dit te vertellen aan James en Peter.