The Lost Girl

Melian vond het echt zielig voor Amber. "Ik ga niet weg voordat je beter bent." zei Melian plechtig. Ze hoopte maar dat Christina, Severus & Luthien het niet erg vonden dat ze hier dan zou blijven.

Luthien gliamclhte."azal ik dan maar het logeer bed klaar voor je maken melian?V"Roeg ze volv rolijkheid. "of wil je heir slapen op deze kameR?


amber keek ahar medoer erg dnakbaar ana dat ze wilde blijven.

Melian draaide zich om naar Luthien. "Het maakt me niet uit Luth. Ik vind het al lief van je dat je een bed voor me wilt neerzetten en klaarmaken." zei Melian met een glimlach.

Luthien glimlachte."je bent familie, "Zei ze grijnzend."Voor familie doe ik alles."zei ze gemeend en ze knuffelde haar tante ene en ging toend e logeer kamer klaar maken voor melian.

"mama heb ik een vader?"Vroeg Amber opeens ze had er nog nooit naar gevraagt. Maar nu wilde ze wel eens weten hoe eht zat ze vroeg het zich echt al een tijdje af, maar nooit eerder kon ze de meod opbrengen het aan haar moeder te vragen, ze was bang haar te kwetsden of boos te maken of weg te jagen en dat wilde ze niet aangezien ze altijd al zo weinig tijd emt haar meoder had.

Melian keek dankbaar naar Luthien en wende zich daaarna weer tot haar dochter. "Iedereen heeft een vader, lieverd." zei Melian en ze liet er niet veel over los anders was het meteen boem over met de geheimhouding.

Ambe knikte en pakte haar meoders hand vast. "Wie is eht mama? waaorm wi;l je het me neit vertellen? heeft dat een rede?"Vroeg ze zachtjes en rusitg bang haar boos te maken ze keek haar emdoer aan.

Ambe knikte en pakte haar meoders hand vast. "Wie is eht mama? waaorm wi;l je het me neit vertellen? heeft dat een rede?"Vroeg ze zachtjes en rusitg bang haar boos te maken ze keek haar emdoer aan.

Melian moest nu echt snel wat bedenken. "Uhmm.. Je vader is dood, Am." zei Melian heel voorzichtig. Ze wist dat het super slecht was om Amber voor te liegen, maar om nou te vertellen dat het Remus was.. Dat zag ze al helemaal niet zitten.

Sneep was een eindje verder gaan zitten en keek van Melian naar Amber. Hij maakte zich behoorlijk zorgen om zijn nichtje en vroeg zich af waar Chris met Poppy bleef.

Tops had niet ver van haar een ontploffing gehoord en wilde gaan kijken wat het was, voor ze echter op de plaats aankwam, zag ze lupos die duidelijk overstuur was. Ze liep naar hem en nam hem voorzichtig aan zijn arm vast. "Schat? Wat is er gebeurd?" vroeg ze voorzichtig en bezorgd om hem.

"ik zag melian ik weet zeker dat ik melian zag..."Fluisterde hij hijvc roweg zich nu echt af of die gestoord aan worden was of dat hij melian écht had gezien, rusitg keek hij haar aan.


Amber zuchten."jammwr ik had zo graag een vader gewilt..."zei ze teleurgestlet ze was alrtijd jaloers op severus en Lthien geweest die tee gingen echt goed met elkaar overweg.

Christina kwam terug met poppy en keek naar melian die er wa.s"Gleukig je bent er al."Zei ze.

Melian glimlachte naar Amber zei er niets meer over. Toen Poppy eraan kwam ging Melian aan de kant, zodat zij erbij kon. Melian keek naar Christina. "Ik kwam Remus tegen." fluisterde ze zachtjes tegen Christina.

"Vandaar dat ie zo in shock is..."Zei ze ze wa slangs bem gelopen, rusitg en troostent nam ze melian in de armen."lieverd toch.Zëiz e vol medeleven


Amber werd odnerozcht en kreeg een middeltje

poppy liep naar Melian. "het duurt wel een tijdje voor xze beter is amar alst goed is word ze beter van dit.

Sneep keek rustig naar al die vrouwen om hem heen. Eerst had hij er twee, dan drie en nu plots vier. Hoe zou hij dat gaan overleven? Nouja, het was familie van hem en daar hield hij erg veel van. Hij hoorde niet wat Chris en Mel aan het zeggen waren, maar besloot er zich ook niet in te gaan moeien.

Tops fronste even haar wenkbrauwen. "Schat weet je het zeker? Ik bedoel maar dat Melian al meer dan 15 jaar verdwenen is..." Tops had al altijd gedacht dat Melian voor goed weg was en dat ze haar nooit meer te zien zouden krijgen. Ze zei het ook omdat ze wist dat ze hem kwijt zou raken als Melian echt terug zou zijn.

Melian keek naar Poppy. "Okee. Hopenlijk gebeurd dat snel, want ik kan ook niet té lang wegblijven." zei Melian en ze keek naar Christina. "Als hij het weet, dan maakt ie me echt af." zei Melian.

Luthien liep anar haar vader toe."voverleef je het nog een beetje?V"Roeg ze palgent en alchend aan hem, ze kek hem rustig aan.

"Dat doet hij niet melian dat doet hij neit je had meote zien hoe hij eraan toe was toen je net weg was..."fluisterde Christina.

Amber keek naar haar moeder en probeerde te horen wat ze zei maar het lukte haar niet.

"ik weet het zeker dora ik of ik ben gek aan wroden das de engie andere optie die ik kan bedenken..."Zei hij tegen haar.

Tops zuchtte en keek naar Remus. "Als ze terug zou zijn, waarom dan plots nu?" Ze was zelf ook wat van slag van het feit dat hij zo zeker bij stuk was. De angst om hem kwijt te raken werd alleen maar groter. "Wil je vanavond nog met me gaan eten?" vroeg ze in een poging om de vrolijkheid wat te bewaren. Haar haren waren ondertussen zwart en middellang. Dat was het uiterlijk die ze altijd aannam als ze zich erg angstig en onzeker voelde.

Sneep keek naar zijn dochter en glimlachte even. "Ik betwijfel of ik er wel vier ga aankunnen..." gaf hij eerlijk aan haar toe.

Melian keek naar Amber en zag dat ze probeerde mee te luisteren. "Remus is nu gelukkig, zonder mij. Ik maak z'n hele leven naar de maan als ik nu opeen dood leuk alles kom bekennen." vertelde Melian.

"ik weet niet waarom ze er opeens is, en samen uit eten vanavond is nog steeds goed.Zëi hij rusitg, hij zelf zag het neit gbeueren dat hij en melian treurg bij elakar kwammen neit odmat hij neit wild emaar melian hem in de steek had gelaten.

Luthien lachte opnieuw."Ach is pappsie bangsie aan het wordne?"vroeg ze algent met een kinderlijk stemmetje ze keek hem grijznend aan


Christina keek naar melian en schudde haar hoofd."Weet je wel hoe verdomd koppig je bent soms?"Vroeg ze zachtjes met een lichten grijns.,

Melian keek Christina weer aan. "Weet ik.. Dat is ook het enige wat ik van m'n vader geerfd heb.. Koppigheid." zei Melian droog. "Oja en misschien ook nog wel eigenwijsheid, maar dat kan ook van m'n moeder afkomen." vertelde Melian met een grijns.

Chrisitna schoot in de lach. ën de humor van wie heb je die?V"roeg ze lachend, ze kan altijd gewldig om melian alchen, ze keek haar grijznend aan. en keek toen even anar severus en luthien, en daarna qweer naar haar.

Melian grinnikte. "Dat weet ik niet... Misschien van mezelf?" vroeg Melian zichzelf af. "Of misschien wel van m'n oude oma." grinnikte Melian. Ze keek naar Amber en hopenlijk ging snel alles goed met haar.

Chrisitna keek ahar aan en grisjdne nog steeds ze vond het echt heerlijk zo met haar schoonzusje ze msite haar altijd vresleijk melian wa saltijd al ahar aller ebste vriendin geweest. "je bent nog steeds me beste vriendin mel weet je daT?"

Melian keek naar Christina. "Jij mijne ook nog steeds." zei Melian. Ze had nog wel wat andere vriendinnen, maar die waren niet zoals Christina. Met Christina kon Melian het beter vinden dan met wie dan ook.

Chrisitna keek anar melian en was daar blij mee om dat te hore dat kon je aan haar zien z eknuffelde haar even stevig."ooit komt er een tijd dat je weer gewoon kan wonen in engeland!"

Melian keek naar Christina. "Laten we het maar hopen." zei ze. Zelf was Melian daar nog niet echt zeker van, maar om nu negatief te gaan doen, dat zag ze ook weer niet zitten.